بتن آماده هم اکنون به صورت گسترده به چندین شیوه تخصصی از جمله بتن با اسلامپ پایین برای روسازی بزرگراه، بتن سنگین وزن برای کارخانه های هسته ای حرارتی، بتن سبک وزن برای ساختمان های بلند مرتبه، و بتن پر کننده برای عملیات معماری سنگدانه های در معرض محیط بیرونی استفاده می شود. طیفی از انواع افزودنی ها برای این هدف ستفاده می شوند؛ اغلب دو یا چند افزودین در ترکیب با اختلاط بتن یکسان استفاده می شوند.
شکل 7-6- تاثیر سرعت افزودن پپراکنده کننده بر درجه کاهش آب
اغلب بتن های آماده مورد استفاده در کانادا، اروپا و ایالات متحده آمریکا حاوی یک افزودنی است. تولید کننده بتن آماده در هر دو قاره معمولا افزودنی های حاوی بتن را، با درخواستی که از سوی مشتری برای تامین یک ماده ویژه صورت گیرد یا به عنوان ابزاری برای تامین یک نوع بتن خاص، مثلا بتن ناتراوا یا به عنوان ابزاری برای دستیابی به اقتصادی ترین کاربرد اجزاء اختلاط، عرضه می کنند. در آمریکای شمالی، چون مقاومت ذوب انجماد نقش برجسته ای در دوام بتن بازی می کند، کاربرد مرکب عوامل کاهنده آب و محبوس کننده هوا رایج می باشد. در اروپا، کاربرد عوامل محبوس کننده هوا تعدد کم تری دارد.
هنگامی که بتن با مقاومت فشاری و کارایی مشخص شد، گیرش معمولی و افزودین های کاهنده آب دیرگیرکننده (هم نوع معمولی و هم میان بازه ای) به طور گسترده به عنوان ابزاری برای رسیدن به خصوصیات لازم در میزان سیمان موجود پایین تر از اختلاط هایی که عاری از افزودنی هستند استفاده می شود. اگر چه کاربرد افزودنی ها توسط بخش آماده در صنعت عموما مشابه هستند استفاده می شود. اگر چه کاربرد افزودنی ها توسط بخش آماده در صنعت عموما مشابه با کاربرد بتن ترکیب شده در محل پروژه است، المان ها و مسائل متعدد بی نظیری در کنترل کیفیت بتن در بخش پیشین وجود دارد. مثلا در بتن آماده، کاهش تغییر در خصوصیات بتن در هر دو حالت شکل پذیر و سخت شده، از ترکیبی به ترکیب دیگر اهمیت بسزایی دارد. در این زمینه، افزودنی ها نقشی حیاتی در حفظ یکنواختی بازی می کند. این مورد در مثال های زیر به تصویر کشیده می شود.
جدول 7-5 مقایسه میان نتایج حاصل از ترکیبات بتنی ایجاد شده در همان کارخانه با و بدون افزودنی ها را نشان می دهد. این جدول داده های جمع آوری شده در یک دوره 6 ماهه را برای دو بتن با مقادیر اسلامپ مختلف (mm50 و mm75) را خلاصه می کند. دیده می شود که افزودنی کاهنده آب معمولی با پایه اسید هیدروکسی کربوکسیلیک هیچ تاثیری بر انحراف استاندارد برای مخلوط های با اسلامپ mm50 ایجاد نمی کنند. در حالی که افزوده شدن برای اختلاط های با کارایی بالاتر مد نظر است.
تاثیر ایجاد شده توسط ترکیب یک عامل کاهنده آب با پایه لیگنو سولفوناتی در جدول 7-6 نشان داده می شود. نتایج از یک سری مخلوط در طی یک دوره 8 ماهه توسط یک کارخانه آماده برای مخلوط های ایجاد شده بدون کاربرد افزودنی ها بود، واضح است که کاربرد افزودنی منجر به تغییر پذیری کاهنده شد.
این نتایج حاکی از آن است که درمخلوط های با کارایی بالا با میزان سیمان در بازه متوسط، افزودنی ممکن است که موجب افزایش در انحراف استاندارد شود. بنابراین در طراحی مجدد اختلاف برای اینکه دارای میزان سیمان کمتر باشد، ملاحظه کافی باید به اختلاف در انحراف استاندارد داده ها باید انجام شود.
جدول 7-5- تغییرات در انحرافات استاندارد یک کارخانه بتن آماده با استفاده از یک عامل کاهنده آب هیدروکسی کربوکسیلیک
| انحراف استاندارد | مقاومت 28 روزه میانگین | تعداد نتایج | افزودنی | اسلامپ (mm) | اختلاط |
4.3
5.8
5.0
4.9 | 46.0
52.0
44.0
48.0 | 59
61
386
43 | No
Yes
No
Yes | 75
75
50
50 | 1
2 |
جدول 7-6- مقاومت های هفت روزه و 28 روزه و انحرافات استاندارد برای بتن حاوی یک عامل کاهنده آب لیگنو سولفانات ایجاد شده در یک کارخانه بتن آماده
| انحراف استاندارد (N/mm2) | مقاومت میانگین (N/mm2) |
| 28 روز | 7 روز | 28 روز | 7 روز | تعداد مخلوط ها |
| 4.2 | 4.6 | 66.4 | 55.4 | 53 |
یکنواختی افزایش یافته می تواند در این مورد حاصل گردد چنانچه افزایش در انحراف استاندارد با استفاده نکردن از کاهش های سیمان با پتانسیل کامل توسط مقاومت های 28 روزه میانگین جبران می گردد.
شکل 7-7 داده های آماری برای تست های مقاومت از یک کارخانه بتن آماده را نشان می دهد. ضرایب تغییرات %7/13 حاکی از عملیاتی با یک درجه متوسط کنترل می باشد. با این وجود، این آزمایش هیا مقاومتی تصادفی رد طی بتن ریزی پی، پیاده روها، سواره روها، نمونه ساختمان های متنوع از کاربر جزء بتن آماده گرفته شده است. نتایج اختلاط های بتنی تغییر وسیعی در اسلامپ، دانه بندی ماسه، میزان رطوبت، زمان اختلاط و جایی که یک ضریب تغییر بالا (20%) معمولا پیش بینی می شود را نمایش می دهد. اختلاف چشمگیر بین این بتن و بتن معمولی تحویل شده به مصرف کننده به این خاطر است که یک افزودنی کاهنده آب در سرتاسر آن استفاده می شود.
مثال دیگری از اثرات ایجاد شده توسط ��فزودنی ها در بتن آماده همچنین در شکل 7-8 نشان داده می شود. شیب خطوط نشان می دهد که تغییر در اسلامپ از 75 به mm175 بدون یک افزودنی کاهنده آب مستلزم افزایش در نسبت آب به سیمان 08/0 است. در صورت استفاده از افزودنی، ایجاد تغییر یکسان در اسلامپ، مستلزم افزایش در نسبت آب به سیمان تنها به اندازه 05/0 است، که حاکی از این است که بتن ها امکان تغییراتی در اسلامپ می دهند که کمتر از تغییر معمول در آب لازم و نسبت آب به سیمان است.
بتن با کارایی بالا یا با مقاومت بالا
بتن های جدید با کارایی بالا به طور فزآینده در حال استفاده در کاربردهای معمولی هستند. از طریق استفاده از اختلاط های پر سیمان با اسلامپ پایین که مستلزم لرزش طولانی یا روش های لرزشی برای تحکیم می باشد، بتن با مقاومت بالا در کاربردهای پیش ساخته و پیش تنیده تولید می شود.
شکل 7-7- توزیع فرکانس آزمایش های کنترل از یک کارخانه بتن آماده نمونه
شکل 7-8- اثر افزودنی کاهنده آب بر میزان آب، اسلامپ و نسبت اب به سیمان
واژه بتن با عملکرد بالا به معنای بتنی است که کارایی بالا، مقاومت بالا، دوام و پایداری دارد. این نوع بتن کارکرد خود را در المان های سازه ای کاملا مسلح در ساختمان های بلند مرتبه، سکوهای ساحلی، پل های چند دهانه ای بزرگ و روسازی های چند منظوره، نشان می دهد. اصول ریز ساختار نهفته در ترکیب و خصوصیات بتن با کارایی بالا مرتبط به همگنی پیشرفته، مخصوصا در ناحیه انتقالی متخلخل و ضععیف می شود که در حد فاصل خمیر سنگدانه موجود است. با متراکم سازی و مقاوم سازی ناحیه انتقالی، خصوصیات بتن می تواند بهبود یابد و ریسک برای ریز ترک خوردگی (و افزایش حاصل در نفوذپذیری) می تواند کاسته شود.
برای مقاوم سازی ناحیه انتقالی، ابتدا بایستی کاهش قابل ملاحظه در مقدار آب اختلاز انجام گیرد. این کار به طور عمده از طریق استفاده از پیمانه های مصرفی بالای یک فوق روان کننده ممکن می شود. برا یمتراکم سازی، مقاوم سازی و همگنی بیشتر خمیر سیمان هیدراتی و ملات در بتن، شماری از افزودنی های معدنی که دارای ذرات خیلی ریز و سطح مخصوص بالا هستند، همچون فوم سیلیکا تحکیم شده، خاکستر پوسته برنج، خاکستر بادی، سرباره و متاکائولین، مورد استفاده قرار گرفته است. شکل 7-9 اختلاف در مقاومت های حاصل شده از دو نوع بتن پیش ساخته با بتن سیمان پرتلند را نشان می دهد. بتن مبنا حاوی یک WRA بدون فوم سیلیکا بود؛ بتن ثانوی هم حاوی یک فوق روان کننده و فوم سیلیکا بود. انتخاب نوع و میزان افزودنی معدنی توسط هزینه، واکنش پذیری، کارایی لازم، و تراکم بسته بندی مطلوب تعیین می گردد. افزودنی های معدنی واکنش دهنده همچون فوم سیلیکا زمان عمل آوری لازم برای دستیابی به سطح مطلوب مقاومت را کاهش م یدهند، حال آنکه موادی که کمتر واکنش پذیرند مقاومت حرارتی را از طریق پایین آوردن دماهای اوج در طی هیدراتاسیون بهبود می بخشند.
به علت هزینه نسبتا بالای مواد در بتن های با عملکرد بالا (HPC)، تولید بتن با مقاومت بالا برای کارهای پیش ساخته ادامه دارد. همانند HPC، پیوند سنگدانه- سیمان و مقاومت ماتریسی نقش برجسته ای در تعیین مقاومت بتن با مقاومت بالا بازی می کند. با این حال، میزان سیمان بالای موجود (که عموما برای چنین مخلوط هایی لازم هستند) اغلب ضد بهره وری هستند. تنش های جمع شدگی زیاد ایجاد شده، افت پیوند سنگدانه- سیمان یا ترک خوردگی خمیر سیمان را به علت محدودیت القا شده توسط ذرات سنگدانه موجب می شود. مقاومت مجموعه اساسا وابسته به تخلخل مجموعه است، که با نسبت آب به سیمان کنترل می شود. از این گذشته، بتن های شکل پذیر و با کارایی برای اجتناب از جداسازی ضروری هستند. شکل پذیری افزایش یافته و میزان سیمان و آب کاهش یافته لازم برای دستیابی به مقاومت بالا می تواند با استفاده از افزودنی های کاهنده آب معمولی یا تاخیری، یا فوق روان کننده حصول شود. عموما، دیرگیر کننده های کاهنده آب (برمینای اسیدهای هیدروکسی کربوکسیلیک) بازدهی بیشتری در چنین مخلوط هایی نسبت به کاهنده های آب معمولی دارند. بسته به نوع افزودنی مورد استفاده، دو روش عملی هستند:
شکل 7-9- بتن با مقاومت بالا از طریق کاربرد فوم سیلیکا و یک افزودنی کاهنده آب
روش A. استفاده از یک کاهنده معمولی یا دیرگیر کننده، نسبت آب به سیمان با همان میزان سیمان موجود و اسلامپ را تا 10%-6 کاهش می یابد.
روش B. با استفاده از یک فوق روان کننده، یک نسبت آب به سیمان کمتر در یک میزان سیمان موجود پایین تر با همان کارایی یا کارایی افزایش یافته ایجاد می شود.
جدول 7-7 نتایج حاصل به همراه یک اسید هیدروکسی کربوکسیلیک را با استفاده از روش A نشان می دهد، حال آنکه جدول 7-8 نتایج حاصل به همراه فوق روان کننده ها با استفاده از روش B را نشان می دهد.
جدول 7-7- بتن با مقاومت بالای تولید شده توسط یک عامل اسید هیدروکسی کربوکسیلیک کاهنده آب
| آزمون مخلوط 2 | آزمون مخلوط 1 | کنترل | جزئیات اختلاط |
500
785
1320
140
0.41
45
0.7
20.7
51.6
42.8
2437 | 500
785
1320
140
0.41
35
0.6
21.0
50.5
59.5
2432 | 500
785
1320
140
0.41
35
0.8
19.3
40.5
49.3
2415 | سیمان سخت شونده سریع
ماسه ناحیه 2 (10-5(kg) mm)
سنگ لهیده
عامل کاهنده آب اسید هیدروکسی
کربوکسیلیک
نسبت آب به سیمان
خصوصیات بتن
اسلامپ (mm)
درصد میزان هوای موجود
مقاومت فشاری در: (kg/m3) چگالی |
جدول 7-8- کاهش سیمان و تغییر به تیپ I با فوق روان کننده ها
| مقاومت فشاری (MPa) و به (s) افزودنی نسبت آب به سیمان سیمان |
| 28روزه 18 ساعت اسلامپ (mm) |
| عمل آوری 21°C | عمل آوری 60°C | عمل آوری 21°C | پیمانه مصرفی | نوع | میزان موجود (kg/m3) | نوع |
| کنترل | 75.50
77.16
82.46
72.33
81.02 | 40.34
44.75
49.71
39.65
41.99 | 24.24
29.23
29.10
17.72
22.62 | 3.8
3.9
5.8
3.8
2.1 | 57
51
38
57
114 | Ml228
1.2%
2.5%
1.2%
2.5% | زکون
مایتی 150
سیکامنت
مایتی 150
سیکامنت | 0.37
0.36
0.33
0.34
0.31 | 415
386
386
386
386 | lll
lll
lll
l
l |
* زیکون برحسب میلی متر در kg 50 سیمان.
فوق روان کننده ها در درصد آب با وزن سیمان.
سیستم های افزودنی که از پیمانه های مصرفی بالا دو یا چند افزودنی استفاده می کنند برای اختلاط های با مقاومت بالا که نیازمند کارایی بالا هم هستند، ایجاد دشه اند. این سیستم معمولا متشکل از کاربرد یک ترکیب از افزودنی ها براساس مفهوم (1) تکمیلی و (2) فعالیت جبرانی بین ماده با عملکردهای مشابه می باشد، مثلا در ایجاد بتن با مقاومت زود رس زیاد، سرعت فزآینده مقاومت به وسیله کاهش آب از طریق کاربرد یک کاهنده آب با گیرش معمولی از طریق هیدراتاسیون سریع با کاربرد یک تسریع کننده، می تواند حاصل شود. به علاوه، اثر جانبی معکوس (کندی گیرش خیلی زیاد) که از کاربرد دزهای بالای کاهنده آب ناشی می شود می تواند با اثر تسریع گیرش ایجاد شده توسط یک افزودین تسریع کننده، جبران شود.
مخلوط های با کارایی بالا
عبارت بتن با کارایی بالا همانگونه که به بتن با میزان سیمان متوسط با استفاده از لیگنوسولفونات، هیدروکسی کربوکسیلیک و کاهنده های آب با پایه پلیمر کربوهیدرات اطلاق می شود، و به اختلاط هایی با اسلامپ فراتر از mm100 که به سهولت با لرزیدن تحکیم می شود هم مربوط می شود. چنانچه محتویات ریزدانه اختلاط افزایش یابد تا چسبیدگی حفظ شود، WRAهای معمولی و میان بازه ای معمولا اسلامپ هایی تا mm150 با اثر معکوس اندک را تولید می کنند. چنین اختلاط هایی در حوزه های با آرماتور فشرده و مقاطع لاغر با دسترسی ضعیف، شمع زنی و دیوار زنی دیافراگمی کاربرد می یابند. این افزودنی ها جایگزینی برای روش های سنتی هستند که مستلزم افزایش در میزان سیمان و ماسه اختلاط می باشد.
پمپاژ
اختلاط های بتنی معمولی مقابل تکان خوردن تحت فشار برای جداسازی خمیر سیمان مقاومت می کنند. اصولا بتن قابل پمپاژ، یک سیستم سنگدانه- فضای خالی مناسب و یک پیوستگی خمیر سیمان خواهد داشت که به طور کافی از طریق کانال های فضای خالی جاری شود. هر دوی این خصوصیات اختلاط برای همخوانی داشتن نیازهای اساسی قابلیت پمپاژ لازم هستند، که عبارتند از:
1- فشار پمپاژ باید به ذرات جامد انتقال یابد.
2- یک لایه گروت دانه ای پیوسته باید در مجاورت دیوار لوله ای، شکل بگیرد تا از لغزش مغزه بتن اطمینان حاصل شود.
حتی با وجود طرح اختلاط مناسب شیوع انسداد (گرفتگی) بالاست. تغییات در مواد بتنی (شکل سنگدانه، دانه بندی و میزان رطوبت) به علت انسدادهای خط لوله های اصلی است. از این گذشته، امروزه بسیاری از متخصصان اجازه تغییرات در نسبت های اختلاط را صرفا به علت پمپاژ نمی دهند، چون اثرات جانبی معکوسی بر خصوصیات بتن سخت شده دارد.
سه دسته عمده از بتن های قابل پمپاژ (روان) که معمولا استفاده می شوند، عبارتند از:
1- مخلوط های با میزان سیمان پایین (210kg/m3)
2- مخلوط های با میزان سیمان متوسط (200-300kg/m3)
3- مخلوط های با میزان سیمان بالا (>300kg/m3)
مخلوط ها در هر دو دسته با سیمان کم و با سیمان بالا، در قیاس با سیمان در بازه میانی، بیشتر مستعد مشکلات هستند. در مخلوط های با سیمان کم، چسبندگی ضعیف منجر به جدایش می شود و با سیمان بالا تیکسوتروپی سبب اصطکاک در خط لوله می شود. افزودنی ها خصوصیات روانی خمیر را اصلاح می کند، و کمک می کنند تا به ویژگی های روانی بهینه دست بیابیم و آن را حفظ کنیم. چون بتن پمپاژ شده بایستی نه تنها با معیار عملکرد کارگاهی مشخص شده همخوانی داشته باشد (مثلا مقاومت، مقاومت ذوب انجماد) بلکه باید همچنین تحت شرایط مختلف کارگاهی، به خصوص در هوای بسیار گرم و سرد، پایدار باقی بماند.
در مخلوط های با سیمان موجود کم، WRA نگه داری آب را به خمیر سیمان تحت نیروهایی که تمایل به جدا کردن آب اختلاط دارندف می سپارد. افزودنی های مخصوص که کمک کننده های پمپاژ نامیده می وشند، برای یاری رساندن به پمپاژ اختلاط های با سیمان موجود کم در دسترس هستند. کمک کننده های پمپاژ افزودنی هایی هستند که عموما به هدف ارتقاء خصوصیات شکل پذیر بتن در موقعیت هایی که مقاومت اولویت اول نیست، استفاده می شود. مواد شیمیایی مورد استفاده از جمله پلیمرهای آلی طبیعی و مصنوعی قابل انحلال، کرکینه های قابل انحلال آلی، امولسیون ها و مواد غیر معدنی با مساحت سطح مخصوص بالا می باشد. اغلب مواد آلی با افزایش دادن ویسکوزینه خمیر سیمان عمل می کنند، حال آنکه مواد غیر آلی به عنوان پرکننده های حفره عمل می کنند. اطلاعات بیشتر در مورد این افزودنی ها را می توان در وب سایت کلینیک بتن ایران یافت.
بتن ها در بازه با مقاومت متوسط، اگر چه خصوصیات روانی خمیر رضایت بخشی دارند، اغلب به علت عدم وجود سنگدانه های با کیفیت پیوسته با مشکل مواجه می شوند. مشکلات متداول عبارت است از چسبندگی کاهش یافته خمیرهای سیمانی برای اختلاط هایی در بازه سیمان موجود کم تر و اصطکاک افزایش یافته برای جاری شدن در اختلاط هایی در بازه سیمان موجود بالاتر می باشد. در هر دو این موارد، کاربرد کاهنده های آب معمولی یا دیرگیرکننده در ترکیب با یک عامل محبوس کننده هوا این مشکلات را برطرف می کند. هوای محبوس چسبندگی خمیر سیمان را افزایش می دهد، حال آنکه کاهنده آب دیرگیر کننده آزاد شده آب را برای کاستن اصطکاک، ممکن می سازد. مخلوط های با سیمان موجود بالا تمایل به داشتن خمیرهای تکان خواه دارند. در نتیجه، ریزش از طریق کانال های سنگدانه- فضای خالی متوقف می شود و جابه جایی لایه گروت حاشیه ای کاهش می یابد. افزودنی های مورد استفاده در این دسته بتن از نوع عامل پراکنده ساز هستند که با هر افزایشی در میزان آب آزاد اختلاط، لیز کنندگی را القا می کنند. موادی که به طور متداول کاربرد دارند عبارت از لیگنو سولفونات کلسیم و نمک های سدیم اسید هیدروکسی کربوکسیلات هستند.
پمپاژ بتن سبک وزن از دیگر جاهایی است که افزودنی ها نقش برجسته ای در ارتقاء خصوصیات پمپاژ بازی می کنند. چنین بتن هایی ذاتا به جدایش و جذب آب تحت فشار تمایل دارند و نسبت به بتن های معمولی، آسیب پذیرتر هستند. کاربرد افزودنی ها (عامل محبوس کننده هوا و فوق روان کننده) ویسکوزیته افزایش یافته و شکل گذیری را به مخلوط می رساند، که منجر به قابلیت پمپاژ بهبود یافته می شود.
بتن «ناتراوا»
بتنی که باید در معرض اب تحت یک فشار هیدرواستاتیک قرار گیرد اغلب به عنوان بتن «ناتراوا» یا «ضدآب» مشخص می شود. همان طور که قبل از این هم توضیح دادیم، افزودنی های ضد آب از نوع آب گریز در ممانعت از ورود آب تحت این شرایط، بی تاثیر هستند. بهترین روش تولید بتن مناسب برای این کاربردها، عبارت از استفاده ااز یک عامل کاهنده آب سنتی با کیفیت مناسب یا یک فوق روان کننده است. کاهش های آب در بازه %20-10 با استفاده از این افزودنی ها منجر به نسبت های آب به سیمان (W/C) خیلی پایین تر (%10<) از نسبت های مخلوط های متناظر بدون افزودنی ها می شود؛ در نتیجه کاهش قابل ملاحظه ای در نفوذپذیری بتن حاصل می شود. این مورد در شکل 7-5 تصویر شده است. بتن با W/C کم برای مقاومت برابر ورود آب ضروری است و بنابراین بتن باید کاملا متراکم شود، و طوری طراحی شود که دارای کارایی کافی باشد، و تا جایی که ممکن است W/C پایین باشد. در این بازه، افزودنی های کاهنده آب می تواند برای تولید الزام دوگانه از کارایی خوب و W/C پایین استفاده شود، زمانیکه:
1- افزودنی کاهنده آب برای تولید نصف پتانسیل قابل دست یابی کاهشی آب (%5) استفاده می شود و اسلامپ به مقادیر بالاتر (mm125) از مخلوط بدون افزودنی افزایش یابد.
2- هنگامی که پیمانه های مصرفی بالتر افزودنی های تسریع کننده و کاهنده آب معمولی استفاده می شود، برای ایجاد کاهش آب بالا و کارایی بال.
3- هنگامی که پیمانه های مصرفی بالای فوق روان کننده ها استفاده می شود تا به نسبت W/C پایین و کارایی بالا اثر بگذارد.
نسبت W/C پایین و تراکم موثر که با کاربرد این افزودنی ها قابل حصول است، بهترین ابزار تولید بتن غیرقابل نفوذ با کیفیت خوب است.
شمع زنی
شمع زنی در جا الزامات طرح اختلاط مشابهی باب تن های پمپاژی دارد، مثلا کارایی بالا با چسبندگی کافی برای حداقل سازی جدایش و جدایی شیرابه از سنگدانه (آب انداختگی) در طی بتن ریزی. حداثر اندازه سنگدانه های درشت معمولا کوچک است (mm40<) و یک میزان سیمان بالا استفاده می شود. اگر چه این سنگدانه ها در معرض هوازدگی قرار ندارند، شمع های درجا ممکن است در خاک خورنده باشد. در نتیجه نسبت آب به سیمان باید در یک حداقلی حفظ شود. نیاز به آب اختلاط بیشتر (ریزدانه های زیاد، سنگدانه های زبر کوچک) که همراه با الزامات کارایی و دوام شود کاربرد یک افزودنی را حیاتی می سازد. افزودنی های کاهنده آب سنتی و فوق روان کننده ها می توانند به راحتی نسبت های آب به سیمان کمتر را در کارایی بالای مطلوب فراهم آورند.