بتن ماده‌ای است که تولید آن تاثیر قابل توجه و چشمگیری بر روی محیط زیست می‌گذارد. به طور مثال، گزارش شده است که سالانه 1٫6 میلیارد تن بتن تولید می‌شود که این مقدار تولید، باعث به وجود آمدن 7 درصد از دی‌اکسید کربن تولید شده به صورت سالانه می‌گردد. در کنار این، تولید بتن منابع طبیعی را تخلیه می‌کند و زباله‌هایی تولید می‌کند که به زیان محیط زیست است.بتن از سه ماده‌ی اصلی یعنی آب، سیمان و سنگدانه تشکیل شده است. تولید بتن نیاز به انرژی زیادی دارد و این موضوع باعث تخلیه‌ی مقدار زیادی گازهای گلخانه‌ای در جو می‌شود. به علاوه برخی افزودنی‌هایی که از آن‌ها در بتن استفاده می‌شود، در بلند مدت اثرات زیان‌باری برای محیط زیست ما دارند.
ایجاد تغییرات در سنگدانه و آب مورد استفاده می‌تواند منجر به کاهش استفاده از منابع طبیعی و کاهش آلودگی منابع آبی بشود.یکی دیگر از اشکالات بتن دوام نسبتاً پایین آن است. در حال حاضر سازه‌ها برای عمری حدود 50 سال طراحی می‌شوند. اگر دوام بتن‌ها بالاتر برود، تاثیر آن بر محیط زیست کاهش خواهد یافت. راه‌های زیاد دیگری نیز وجود دارد که می‌توان با استفاده از آن‌ها، زیان استفاده از بتن برای طبیعت را به حداقل رساند. در این نوشتار به بررسی این راه‌ها پرداخته‌ایم.
نمای زیبای طبیعت به علت برداشت بیش از حد مواد معدنی به این صورت درآمده است.
روش‌های زیادی برای کاهش زیان تولید بتن در طبیعت وجود دارد که به طور کلی می‌توان آن‌ها را به چهار دسته‌ی زیر تقسیم کرد :
جایگزین سیمان اولین و مهم‌ترین قدم در کاهش مصرف انرژی و تولید گازهای گلخانه‌ای در پروسه‌ی تولید بتن می‌باشد. استفاده از سیمان‌های پرتلندِ حاوی مواد پوزولانی مانند خاکستر سرباره و دوده‌ی سیلیس از بهترین جایگزین‌هاست که در حال حاضر با شتاب بسیاری در حال گسترش است. با این حال، از این نوع مواد به صورت جایگزین کامل سیمان، فقط در برخی پروژه‌های محدود مثل پروژه‌های جاده‌ای و دفع زباله استفاده می‌شود.
استفاده از مواد پوزولانی و مواد سیمانیِ جایگزین، باعث کاهش استفاده از سیمان پرتلند می‌شود و در نهایت منجر به کاهش نیاز به تولید این نوع سیمان می‌گردد. بررسی‌ها نشان داده که استفاده از خاکستر سرباره به جای سیمان در بتن، دوام آن را به شکل قابل توجهی افزایش می‌دهد. در مقابل، استفاده از مواد جایگزین سیمان، باعث کاهش سرعت گیرش و سخت شدن بتن می‌شود که با استفاده از فوق روان‌کننده‌ها قابل حل است. در آینده بایستی محدودیت‌ها و اجبارها برای زود به پایان رساندن پروژه‌ها برداشته شود. زیرا استفاده از این نوع مواد جایگزین باعث می‌شود تا پروژه نسبت به حالت عادی دیرتر به پایان برسد و بایستی به پیمانکاران فرصت داده شود تا زمان کافی برای استفاده از این نوع مواد را داشته باشند. این موضوع در بلند مدت باعث خواهد شد تا زیان وارده به طبیعت توسط تولید بتن کاهش یابد و گازهای گلخانه‌ایِ کمتری وارد جو زمین شوند.
