حمل و نقل، بتن ریزی، پرداخت و بعمل آوری
حمل و نقل، بتن ریزی، پرداخت و بعمل آوری

حمل و نقل SCC

ACI 304R-00 بیان کننده روش های حمل و نقل بتن معمولی می باشد که باید جهت انتقال موثر بتن و بدون ایجاد تغییر اساسی در ویژگی های مطلوب بتن، به کار برده شود. زمانی که یک روش حمل و نقل را انتخاب می کنیم، باید به ویژگی ها و نسبت های مخلوط، روش های بتن ریزی، ارزیابی میزان بتن ریزی، ارسال ظرفیت مورد نیاز (نسبی و کل)، فاصله محل کارخانه تا محل بتن ریزی و شرایط آب و هوایی توجه کرد.
برای پروژه های ریخت درجا، SCC باید با تجهیزات همزن دار منتقل شود مانند میکسر مخزنی دورانی، حفظ فرآیند همزن بتن در طی انتقال به حفظ یکنواختی و کاهش پتانسیل تفکیک کمک خواهد کرد. SCC باید زمانی که به محل بتن ریزی می رسد، باید بدون نیاز به تراکم سازی، آماده درجا ریزی شود. به همین دلیل حفظ کارآیی مخلوط باید جهت تطبیق با زمان انتقال و بتن ریزی برنامه ریزی شود. تدارکات حمل و نقل SCC با بتن اسلامپ معمولی که نیازمند متراکم سازی است متفاوت می باشد. موارد زیر باید در طی توسعه برنامه اجرایی حمل و نقل مورد توجه قرار گیرند:

  • کل حجم بتن مورد نیاز برای بتن ریزی
  • سرعت بتن ریزی، اصولاً بتن ریزی SCC سریع تر از بتن ویبره معمولی می باشد
  • اندازه پیمانه ارسالی، از آنجایی که SCC روان تر از اسلامپ بتن معمولی می باشد، اندازه نسبی پیمانه های انتقالی ممکن است جهت اجتناب از سر ریز شدن بتن، کاهش یابد به خصوص در مناطق تپه ای (به علت وجود شیب). مخزن میکسر بتن باید در طی چنین مسیری دوار باشد و این موجب کاهش پتانسیل سر ریزی (تا بیشترین حد ممکن) خواهد شد.

به علت سرعت بالای بتن ریزی و اندازه های کوچک تر پیمانه ها، تولید کننده باید از تعداد کامیون های بیشتری جهت حمل بتن در پروژه استفاده کند و این براساس حجم کامل بتن ریزی همراه با زمان تردد و فاصله کارخانه تا محل پروژه می باشد.
در بعضی از پروژه های بتن معمولی، کاهش دهنده آب با طیف بالا (HRWR) در محل بتن ریزی به بتن اضافه می شود که این گزینه ای برای SCC نیز می باشد. اما به منظور تضمین ثبات ویژگی های تازه، توصیه می شود که SCC با ویژگی های پایدار در کارخانه بارگیری شود.
تنها زمانی HRWR به مخلوط اضافه شود که در محل بتن ریزی جریان اسلامپ بسیار پایین تر از میزان هدف باشد. وقتی که SCC ارائه شده در محل، دارای جریان اسلامپی خیلی پایین تر باشد هیچگاه نباید از آب برای افزایش اسلامپ استفاده کرد که این امر موجب تفکیک و آب دهی و مشکلات دیگر می گردد.
بتن پیش ساخته می تواند به چند روش از میکسر وارد قالب بتن ریزی شود که شامل:

  • میکسر با مخزن گردان. این میکسر معمولاً قادر به حمل بزرگترین حجم انتقال بتن نسبت به آنچه که فهرست شده می باشد، همچنین قادر به حفظ فرآیند هم زدن مخلوط SCC، حفظ یکنواختی بیشتر و کاهش قابلیت تفکیک می باشد.
  • وسیله نقلیه تخلیه Auger (در آمریکای شمالی، یک نام تجاری برای این تجهیزات Tucherbilt می باشد. این وسیله قادر به انتقال یک حجم متوسط SCC در هر بار حمل می باشد. حداقل فرآیند هم زنی امکان پذیر است به استثناء نزدیک Auger و انتهای تحتانی قیف سیال. باید اطمینان حاصل کرد که SCC پایدار بوده و می تواند در طی مسیر حمل از کارخانه یا محل بتن ریزی مقاومت کند. این به ویژه زمانی که مسیر حمل آسفالت نبوده و هموار نیست و مخلوط دچار تنه زنی شود، اهمیت دارد. زمانی که قیف سیال (قیف بارگیری) پر می شود، Auger را در سمت مخالف درگیر می کند و بازوهای Auger به طرف بالا می چرخد که این موجب کاهش گرایش خمیر به تفکیک از مخلوط در زیر بازوهای Auger می شود. قسمت بالای قیف باز است، بنابراین هر بتن ریزی در محوطه بیرون، حتی هنگام بارندگی کم، باید مورد توجه قرار گیرد، چون ممکن است مقداری آب به بخش بالای مخلوط SCC اضافه شود.
  • باکت و بیل مکانیکی نسبت به میکسر مخزنی و یا وسیله حمل تخلیه Auger سایز کوچک تری را حمل می کند. این روش همچنین فاقد هم زدن است. بنابراین ثبات مخلوط باید تضمین شود. این به ویژه در زمانی که مسیر انتقال بیل مکانیکی ناهموار بوده و احتمال اینکه مخلوط دچار تنه زنی شود، بسیار دارای اهمیت است. احتمالاً لازم است که یک درزگیر در کناره های بیل دو کفه ای در باکت قرار گیرد تا نشت خمیر را کاهش داده و یا حذف کند، مانند وسیله نقلیه تخلیه Auger، باکت نیز در قسمت فوقانی باز است و هنگام بتن ریزی در محوطه باز باید هنگام ریزش باران کنترل شود تا اثرات عملکردی بتن کاهش نیابد.
  • باکت و جرثقیل. مجدداً سایز کوچکتری از حمل نسبت به میکسر مخزنی و یا وسیله انتقال Auger دارد. همچنین فاقد هم زن است، بنابراین باید ثبات در مخلوط ایجاد شود. اما حمل مخلوط به وسیله جرثقیل اساساً کاملاً آرام و روان است و هنگام حمل در مسیر مقدار کمتری انرژی (که در اثر تکان دادن ایجاد می شود) به آن وارد می شود. بنابراین قابلیت مخلوط برای تفکیک در طی حمل و نقل کاهش می یابد. در مورد باکت و دیگر تجهیزات فاقد همزن، ACI 304 توصیه می کند که حداکثر زمان حمل بین 30 تا 45 دقیقه باشد. این به خاطر حفظ کارایی (از دست دادن اسلامپ)، یکنواختی و همگنی مخلوط می باشد. در مورد SCC باید مطمئن شد زمانی که تجهیزات فاقد همزن مورد استفاده قرار می گیرد، در مخلوط خاصیت تیکسوتروپیک بروز ندهند که این امر باعث ایجاد مشکلاتی در طی حمل و نقل و بتن ریزی می گردد.

مقالات مربوط به بتن scc به شرح ذیل می باشد:

حمل و نقل بتن

بتن ریزی

زمانی که مخلوط SCC به مرحله تخلیه می رسد، می تواند هر وسیله ای که برای بتن اسلامپ معمولی به کار رود برای مخلوط SCC نیز جهت بتن ریزی مورد استفاده قرار گیرد (به استثناء آنهایی که برای پروژه های فاقد قالب بندی استفاده می شود مانند بتن روسازی خیلی سفت). در بسیاری از موارد، تکنیک های بتن ریزی توسط تجهیزات حمل و نقل تحمیل می شوند. موارد زیر براساس روش های استاندارد بتن ریزی انجام می شود.

  • میکسر مخزنی گردان: حمل از طریق میکسر مخزنی گردان، موثر در مسیرهای طولانی، افزایش قابلیت پر کردن و موثر در بتن ریزی با سطح سیالیت بالا.
  • جرثقیل و باکت: در این روش بتن مستقیم از باکت به طرف پایین می افتد. یک شوت به منظور تنظیم جهت جریان بتن می تواند به انتهای تحتانی باکت نصب شود، برای زمانی که جهت جریان بتن الزاماً باید به صورت افقی باشد. همین روند در مورد وسیله نقلیه Auger نیز انجام می شود.
  • پمپ کردن: تعداد زیادی مطالعات ثبت شده در زمینه بتن SCC پمپ شده وجود دارد. پمپاژ SCC باید در ابتدا بطور آهسته صورت گیرد تا قابلیت تفکیک خمیر/ سنگدانه (در شرایط ویسکوزیته پایین تر مخلوط) کاهش یابد. در شرایطی که ویسکوزیته مخلوط بالاتر باشد، فرآیند پمپ کردن باید با فشار کمتری شروع شود تا بتن جریان پیدا کند. زمانی که مخلوط حرکت کرد فشار پمپ می تواند افزایش یابد. گزینه دیگر پمپ کردن SCC از انتهای قالب ها می باشد که موجب پرداخت سطحی بهتری می گردد. اما این امکان همیشه وجود ندارد. صرف نظر از روش هایی که برای بتن ریزی مخلوط SCC به کار می رود، متغیرهای معینی وجود دارند که در همه تکنیک ها متداول است و شامل موارد زیر می باشد:
  • بتن ریزی پیوسته یا ناپیوسته؟ در اینجا سوالاتی مطرح می شود از جمله آیا قالب بدون توقف پر می شود و یا آیا باید وقفه ای میان حمل های متوالی وجود داشته باشد، چنانچه بتن ریزی ناپیوسته باشد باید از میزان تعداد میکسرهایی که باید حمل شوند و نیز از زمان انقضای شروع و پایین بتن ریزی آگاه بود، زیرا بعضی از مخلوط های SCC به سرعت سفت می شوند و این منجر به کاهش کارآیی و بروز تیکسوترپی می شود.
  • چنانچه بتن ریزی ناپیوسته باشد، ویژگی های کارآمدی مخلوط که وابسته به زمان است، باید با زمان بتن ریزی مطابقت داشته باشد. در بتن ریزی ناپیوسته باید از جریان اسلامپ بالاتر استفاده کرد (مانند آنچه که در باکت مورد استفاده قرار می گیرد) و لازم است اطمینان حاصل کرد که هر بار انتقال بتن با همان حد ماکزیمم جریان و نیز به همان اندازه میزان خود تراکمی که در پیمانه های قبلی وجود داشت، بتن ریزی شود.
  • ارزیابی تاثیر با انرژی پتانسیل نسبی در تکنیک بتن ریزی، آیا حجم و سرعت بتن ریزی نسبتاً بالا می باشد؟ میزان حجم و سرعت بالا در طی بتن ریزی می تواند این امکان را فراهم کند که مخلوط SCC در قالب بندی ها بیشتر جریان پیدا کند. برای تکنیک بتن ریزی با حجم و سرعت نسبتاً پایین باید از مخلوطی با جریان اسلامپ بالاتر استفاده کرد.
  • جهت جریان بتن ریزی در مقابل جهت جریان پر کردن، تا جایی که ممکن است جهت جریان در تجهیزات بتن ریزی باید در همان جهتی باشد که قالب بندی پر می شود. چنانچه جریان بتن ریزی و جریان پر شدن قالب ها هم جهت باشد این امر موجب افزایش جریان بتنی که به قالب ها سرازیر می شود، می گردد و باعث بهبود پرداخت سطحی و کارآمدی بتن ریزی می شود. اگر جهت جریان بتن ریزی و پر شدن قالب مخالف هم باشند، آشفتگی ایجاد شده و ممکن است تعدادی حباب هوای کوچک هنگام بتن ریزی به دام بیفتد.
  • آشفتگی بتن ریزی: زمانی که بتن (یا هر مایع دیگری) به داخل خود چکه کند، هوا به داخل مواد در محل کشیده می شود آنچه را که نمی توان دید این است که حباب هایی که در طی بتن ریزی ایجاد می شود به خاطر ویسکوزیته پایین آب می توانند فرار کنند. به هر حال، مواد با ویسکوزیته بالا، مانند مخلوط SCC به سرعت و به راحتی، هوای محبوس شده را آزاد نمی کند. زمانی که بتن ریزی ادامه پیدا می کند، هوای به دام افتاده می تواند به سوی سطح قالب حرکت کند.

این ویژگی برای SCC مهم است به خصوص بتن ریزی با مخلوط SCC در جایی که پرداخت سطحی اهمیت دارد. برای اجتناب از آشفتگی، نقطه تخلیه باید در زیر سطح بتن قرار گرفته باشد و این همیشه امکان پذیر نیست. چنانچه نتوان این شرایط را فراهم نمود باید ارتفاع ریزش بتن را تا حد ممکن کاهش داد و سرعت بتن ریزی نیز باید کاهش یابد. اگر این دو شرایط فراهم گردد می توان با اطمینان از جریان اسلامپ بالای 700 میلی متر (که اصولاً برای سطوحی که نیاز به لکه گیری ندارند مناسب است) استفاده کرد و باید آگاه بود چنانچه بتن از مخلوط به داخل باکت یا دیگر تجهیزات حمل بتن بیفتد فرآیند آشفتگی اتفاق خواهد افتاد.

مطالب مربوط به بتن ریزی که می تواند کمک بسیار زیادی به شما کند:

جایگاه بتن ریزی

ترجیحاً جایگاه قرار گیری SCC باید به نحوی باشد که هنگام بتن ریزی جهت جریان به صورت یکطرفه باشد، بتن ریزی باید آغاز شده و بتن جریان پیدا کند سپس زمانی که بتن شروع به ارتفاع سازی کرد، 
(در صورتی که جریان اسلامپ پایین باشد)، نقطه تخلیه باید به آرامی حرکت کرده تا درست در جلوی ارتفاع ماکزیمم بتن قرار گیرد  لازم به ذکر است وقتی بتن ریزی در یک مکان انجام شد و اجزاء پر شدند باید تغییر مکان داد. این یک تکنیک استاندارد است که در طی تولید بیشتر دابل- تی های پیش تنیده مورد استفاده قرار می گیرد. اصولاً در این کاربرد (مورد استفاده در آمریکای شمالی) میزان جریان اسلامپ بین 500 تا 600 میلی متر می باشد.

  • میزان بتن ریزی یا تخلیه: اهمیت سرعت بتن ریزی به چندین عامل بستگی دارد که شامل ابعاد اجزاء، وجود موانع، ویژگی روانی (رئولوژیکی) مخلوط می باشد. یک مخلوط با ویسکوزیته بالا (جریان با سرعت آهسته)، حتی با یک میزان اسلامپ بالا (جریان با سرعت آهسته) باید به آرامی بتن ریزی شود تا اجازه داده شود که حباب هوای محبوس شده در طی فرآیند تخلیه فرار کنند. چنانچه بتن ریزی به سرعت انجام شود هوای محبوس شده به دام افتاده و احتمالاً به طرف سطح قالب حرکت می کند. اگر ابعاد قالب بندی باریک باشند، سرعت بتن ریزی باید با سرعت جریان در داخل قالب، هماهنگ باشد و یا ارتفاع بتن در قالب و در نقطه تخلیه بسیار افزایش یابد، در این شرایط و به صورت بالقوه هوای بیشتری محبوس می گردد. ابعاد باریک تر داخل قالب بندی موجب تاثیر بیشتر ویسکوزیته مخلوط بر نتیجه نهایی خواهد شد و در این فرآیند مخلوط با ویسکوزیته بالاتر باید بطور آهسته تر بتن ریزی شود.
  • جعبه (Box-outs) یا دیگر موانع: یک جعبه، یک شکاف قالب دار که در مرکز قالب بندی یا اطراف محلی که بتن باید در آنجا جریان یافته و پر شود قرار گرفته است، مانند پنجره و یا درگاه. روش جعبه در دیوارها و یا ساخت قطعات افقی و عمودی کاربرد دارد و آنهایی که در قالب بندی عمودی به کار می روند بیشتر به چالش کشیده شده اند. باید اطمینان حاصل کرد که جریانی که در زیر جعبه است باید به صورت یکطرفه ادامه پیدا کرده تا اطراف دیگر را پر کند و این موضوع بسیار دارای اهمیت است نباید بتن را از یک طرف ریخته و بدون اینکه منتظر شویم تا زیر جعبه پر شود به سمت دیگر جعبه حرکت و آن بخش را بتن ریزی کنیم، زیرا ممکن است فضای خالی در آنجا محبوس شده باشد.
  • فاصله جریان: با چه فاصله ای باید بتن را تخلیه کرد؟ مخلوط هایی با ویسکوزیته کمتر زمانی که به داخل قالب ها ریخته می شوند احتمالاً گرایش بیشتری به تفکیک دارند. این باید در طول مرحله نسبت بندی و شناسایی مورد توجه قرار گیرد. در یک مطالعه توسط لانگه و همکارانش میزان سنگدانه های موجود در نمونه، در فواصل مختلف از محل بتن ریزی مورد مطالعه قرار گرفت و در فاصله 5/13 متری سنگدانه ها با شدت افتادند. مطالعه دیگر بر روی کاربرد SCC در شاه تیرهای پیش تنیده انجام شد. وقتی که نمونه های گرفته شده مورد آنالیز قرار گرفتند مشخص شد که غلظت سنگدانه ها در شاه تیرها در پایان بتن ریزی، در انتهای تحتانی شاه تیر یعنی جایی که بتن ریزی از آنجا شروع شده و در ابتدای فوقانی شاه تیر یعنی جایی که بتن ریزی در آنجا خاتمه یافته، کاملاً متفاوت بوده است. در این شرایط ویزه باید به خاطر داشت که یک مخلوط SCC در یک بخش به شدت مسلح دارای قابلیت عبور پیوسته بوده، تا زمانی که محدوده شاه تیر بطور کامل بتن ریزی شود. بنابراین در صورتی که لازم باشد مخلوط SCC در یک فاصله طولانی جریان یابد و از میان موانع ثابت عبور کند، پایداری دینامیکی مخلوط امری ضروری بوده و بسیار اهمیت دارد. ACI 237 توصیه می کند فاصله جریان باید حداکثر 10 متر باشد و RILEM این فاصله را 5 تا 8 متر پیشنهاد می کند.
  • ارتفاع رهاسازی (سقوط آزاد): زمانی که ارتفاع رهاسازی مورد بررسی قرار می گیرد باید به این نکته توجه داشت که آیا بتن به داخل آرماتور فشرده می افتد یا نه؟ جهت کسب اطمینان از اینکه هنگام رها سازی، تفکیک رخ ندهد، توجه به میزان ویسکوزیته مخلوط امری ضروری است. در تجربه واقعی مرجع RILEM این فاصله برای مخلوط SCC، 8 متر می باشد، اما فاصله رهاسازی 1 تا 3 متر رایج تر است. محدود کردن فاصله ارتفاع رهاسازی موجب کاهش پاشیدگی خمیر می شود، (در هر دو قالب های افقی و عمودی)، که احتمالاً باعث لکه های سطحی و یا بی رنگ شدن می شود.

پرداخت سطحی عمومی

یکی از مزایای متعدد کاربرد SCC، تقویت نمای ظاهری سطوح قالب دار می باشد. متغیرهای متعددی می توانند بر جلوه ظاهری سطوح، زمانی که از SCC استفاده می شود تاثیر بگذارند. از جمله نوع روغنی قالب، کاربرد روغن قالب (آیا به صورت یک لایه خیلی نازک استفاده می شود؟)، میزان سطح جریان اسلامپ، ویسکوزیته مخلوط، تکنیک های بتن ریزی (شامل ویبراسیون) و در آخر کیفیت سطح قالب ها. چنانچه در قالب بندی نقص وجود داشته باشد، (زمان استفاده از SCC) کیفیت پرداخت سطحی پایین می آید. تعداد متعددی از تولید کنندگان و پیمانکاران، اظهار کرده اند که سطح بتن با سطح قالبی که مورد استفاده قرار می گیرد با هم مرتبط هستند. بنابراین باید مطمئن بود که قالب هایی که مورد استفاده قرار می گیرند کاملاً تمیز، صاف، صیقلی و شرایط خوبی داشه باشند.

مطالعات تجربی

مطالعات تجربی تاثیر تکنیک های بتن ریزی و کاربرد ارتعاش بر روی پرداخت سطحی عمودی دیوارها با استفاده از SCC را ارزیابی می کند و این ارزیابی به وسیله نویسنده انجام می شود و در ادامه، ارائه خواهد شد. 15 دیوار با اندازه های 200 میلی متر × 8/1 متر × 8/1 متر در طی دو روز پرداخت می شود. قالب دیوار به کار برده شده از فولاد و تخته چندلایی (قالب رایج) می باشد که اصولاً برای دیوارهای مسکونی و تجاری مورد استفاده قرار می گیرد و با هیچ ماده براق کننده ای پوشیده نشده و نیز هیچ آرماتوری به کار نرفته است. ماده روغنی هم در قالب استفاده نشده است. در طی دو روز آزمایش، تعدادی از متغیرهای بتن ریزی و مخلوط ها، ارزیابی شدند که شامل:

  • نسبت بندی مخلوط
  • سطح جریان اسلامپ
  • تکنیک های بتن ریزی
    - پمپ کردن بتن از طریق شیلنگ 75 میلی متری و با فاصله تقریباً 15 متر بتن ریزی می شود، از دو روش سقوط آزاد از بالای قالب و از طریق فرو بردن شیلنگ پمپ به اندازه 200 تا 300 میلی متر در زیر سطح بتن.
    - تخلیه مستقیم از شوت کامیون و رها سازی از قسمت بالای دیوار قالب.
  • کاربرد ویبراسیون: دو دیوار که هر کدام با یک تکنیک، بتن ریزی می شود. در بین دو دیوار تنها یکی از آنها ویبره می شود. دیوار ویبره شده با دو لایه بتن ریزی 9/0 متر انجام می شود و یک ویبراتور داخلی با یک سر 40 میلی متری درون 4 نقطه تزریق بتن با فضای برابر (نقطه سقوط بتن) در کف لایه بتن ریزی شده قرار می گیرد و زمان کل تزریق (زمان 12 ثانیه ای)، در هر نقطه این ویبراتور ثبت می شود.

بطور کلی 4 نوع بار بتن حمل شده در بتن ریزی این 15 دیوار مورد استفاده قرار گرفته است. بتن اولین کامیون جهت پرداخت دیوارهای 1 تا 4 مورد استفاده قرار گرفته است. هیچ تغییری در شکل بتن برای دیوارهای 1 و 2 ایجاد نشده، اما قبل از پرداخت دیوار 3 و 4 مقداری HRWR به منظور افزایش جریان اسلامپ به کامیون اضافه شد. مشابه همین کار را در مورد بتن مورد استفاده برای دیوارهای 5 تا 8 انجام دادیم. به این صورت که بتن مصرفی برای دیوارهای 5 و 6 بدون تغییر مورد استفاده قرار میگیرد. اما قبل از پرداخت دیوارهای 7 و 8 به بتن مقداری HRWR اضافه می کنیم تا میزان جریان اسلامپ افزایش یابد. برای دیوارهای 9 تا 12 تنها یک کامیون بتن، بدون اطلاح پیمانه، مورد استفاده قرار می گیرد. درحالی که برای دیوارهای 13 تا 15 فقط یک ک��میون بتن اصلاح نشده مورد استفاده قرار می گیرد.
زمانی که بتن ریزی انجام می شود و بعد از چند روز قالب شکل می گیرد. به منظور ارزیابی شکل ظاهری سطح هر پنل دیواری به 9 مربع به ابعاد 610 × 610 میلی متر تقسیم می شود هر مربع با توجه به معیارهای زیر با درجه بندی مجزا ارائه شده است:

  1. پرداخت شیشه ای بدون حباب سطحی
  2. پرداخت شیشه ای با کمی حباب سطحی (کمتر از 3 میلی متر)
  3. پرداخت سطحی با چندین حباب سطحی با اندازه های کوچک و متوسط (3 تا 12 میلی متر) 
  4. پرداخت سطحی با چندین حباب سطحی با اندازه های بزرگ (بیشتر از 12 میلی متر)، متوسط و کوچک
  5. پرداخت با پندین حباب سطحی کاملاً بزرگ
  6. پراخت سطحی لانه زنبوری و کم مقاومت

9 نوع درجه بندی ارائه شده جهت ارزیابی کلی خود پنل دیواری معدل گیری می شود.

جدول 1 نشان دهنده نسبت بندی مخلوط، ویزگی تازه، تکنیک های بتن ریزی و ارائه اطلاعات طبقه بندی سطح در مورد 15 دیوار می باشد.
نتایج حاصل از این آزمایش می تواند از چندین نقطه نظر مورد توجه قرار گیرد:

  1. تاثیر نسبت مخلوط بتن، اگر چه خواص رئولوژیکی در این ارزیابی اندازه گیری نشد، اما مخلوط بطور آگاهانه به نحوی نسبت بندی شده که دارای خواص رئولوژیکی بوده و در نتیجه موجب ایجاد پرداخت سطحی قابل قبولی گردید و این فرآیند با تغییر حجم خمیر، محتوای آّب، تغییر نسبت آب به پودر در حجم (WV/PV) و بالاخره تغییر در مقدار افزودنی اصلاح کننده ویسکوزیته (VMA) تکمیل شده و به نتیجه می رسد. کامیون های 1 و 2 دارای کمترین حجم خمیر، کمترین میزان آب و کمترین نسبت WV/PV می باشد. اختلاف مخلوط این دو کامیون در مقدار VMA است بطوری که این مقدار در کامیون 1 بیشتر از کامیون 2 می باشد. کامیون 3 حجم خمیر، میزان آب و نسبت WV/PV نسبتاً بالاتری از کامیون های 1 و 2 دارد ولی مقدار کامیون 3 و کامیون 2 مشابه یکدیگر است. کامیون 4 دارای مخلوطی با بالاترین میزان حجم خمیر، میزان آب و نسبت WV/PV بوده و مقدار VMA آن مشابه کامیون 2 و 3 می باشد. جدول 12-2 نشان دهنده میانگین درجه بندی دیوارها می باشد که توسط مخلوط هر کدام از کامیون ها ریخته شده است (صرف نظر از تکنیک بتن ریزی مورد استفاده). نتایج با آنچه که براساس نسبت بندی متغیرهای مخلوط پیش بینی می شد مطابقت دارد. مخلوط با حجم خمیر بیشتر و نسبت WV/PV بیشتر، اساساً ویسکوزیته پایین تری تولید می کند و احتمالاً پرداخت سطحی خوبی ارائه می دهد، با این فرض که تکنیک بتن ریزی مشابه مورد استفاده قرار گرفته است (تا زمانی که تفکیک اتفاق نیافتد).
  2. سطح جریان اسلامپ، در فصل قبلی دیدیم که کیفیت ظاهری سطح، در بسیاری از مطالعات موردی وابسته به میزان جریان اسلامپ بالا می باشد (در مخلوط SCC). در این ارزیابی دیوارهایی که با کامیون
     1 و 2 و با دو میزان جریان اسلامپ بتن ریزی شد و دیواری که با جریان اسلامپ بالاتر بتن ریزی شد دارای سطح پرداخت بهینه ای نبود.
    احتمالاً عوامل محدود کننده در این آزمون نسبت بندی مخلوط بوده است. به ویژه نسبت پایین WV/PV و حجم خمیر که ممکن است جریان اسلامپ تاثیر بسیاری در دیوار و یا بخش هایی که در مقایسه با سطوح صاف پیچیدگی بیشتری دارند، داشته باشد.
  3. تکنیک های بتن ریزی، در طی مرحله پرداخت دیوارهای 1 تا 8، 11، 12 و 15 صرف نظر از اینکه بتن از شوت کامیون به داخل قالب رها می شود یا از شیلنگ پمپ، برای دیوارهای 9، 10، 13 و 14 بتن توسط شیلنگ پمپ که (به منظور حذف رهاسازی بتن به داخل بتن) به درون بتن فرو می رود، ریخته می شود و تا زمانی که قالب بطور کامل پر نشده ادامه می یابد. دیوارهایی که به وسیله رهاسازی (سقوط آزاد) بتن ریزی می شوند، بطور کلی نسبت به دیوارهایی که به طور نرم بتن ریزی می شوند کیفیت پایین تری دارند. در هر مورد، روش بتن ریزی نرم منجر به بهبود جلوه ظاهری سطح می گردد.
    دیوارهای 9 و 13 در میان 15 دیوار دارای بهترین پرداخت سطحی می باشد. همچنین مشاهده شده زمانی که نسبت بندی مخلوط به منظور ارتقاء پرداخت سطحی از کامیون 3 تا کامیون 4 تغییر می کند، تاثیر تکنیک بتن ریزی کاهش می یابد. این موضوع وابستگی و ارتباط ویزگی های مخلوط و تکنیک های بتن ریزی را نسبت به پرداخت سطحی بیشتر مورد تاکید قرار می دهد.
  4. کاربرد ارتعاش، در این ارزیابی 7 مقایسه مستقیم از تاثیر ارتعاش بر پرداخت سطحی دیوارها ارائه شده است. در 6 مثال از 7 مورد، زمانی که مخلوط SCC ویبره می شود، اندازه گیری میزان میانگین، بیانگر بدترین پرداخت ظاهری سطح می باشد.
    لازم به ذکر است که تکنیک ارتعاش در همه دیوارها ثابت اشت. بنابراین نتیجه گیری می شود که ارتعاشی که در تکنیک های کاربردی (عملی) مورد استفاده قرار می گیرد، دارای بدترین سطحی ظاهری می باشد. احتمالاً با کاهش ارتفاع بتن ریزی و طولانی تر شدن زمان جاسازی ویبراسیون (ارتعاش) و یا ویبراتور بزرگترین، پرداخت سطحی بهبود می یابد (به خصوص در مواردی که بتن رهاسازی می شود). باید همواره از موارد و نتایج مربوط به پایداری و تفکیک پیرامون ویبراسیون SCC آگاهی داشت.
  5. محل قالب ها، تمام دیوارها از مرکز پر می شوند و بتن از کنار هر یک از دیوارها به طرف بیرون جریان پیدا می کند. بطور میانگین، سومین مرکز عمودی هر دیوار پرداخت شده، دارای میزان پرداخت سطحی نسبتاً بهتری در مقایسه با دیوارهای چپ و راست کناری می باشد به علاوه قسمت تحتانی دیوارهای پرداخت شده میزان پرداخت سطحی نسبتاً بهتری دارند. نشان دهنده میانگین درجه بندی پرداخت سطحی براساس محل قرار گیری بر روی دیوار، در کل 15 دیوار می باشد.
    نتیجه گیری اولیه از این آزمایشات بیانگر ارتباط میان تکنیک های بتن ریزی و نسبت های مخلوط نسبت به پرداخت سطحی می باشد. در شرایط برابر، مخلوط با نسبت WV/PV بالاتر و میزان حجم خمیر بالاتر، پرداخت سطحی بهتری ارائه می دهد. بهترین پرداخت سطحی زمانی صورت می گیرد که بتن با روش نرم بتن ریزی شود نه از طریق رهاسازی آزاد و نه از طریق ارتعاش. در بسیاری از موارد، هنگام پرداخت اجزاء عمودی، شیلنگ پمپ نمی تواند تا انتهای قالب امتداد یابد (به خاطر وجود آرماتور و یا دیگر موانع)، در این موارد باید ارتفاع رهاسازی بتن کاهش یافته، بطوری که انرژی بتن هنگام سقوط مهار شود. چنانچه بتن از ارتفاع بالاتر رهاشود، حباب هوا به صورت عمیق تری به داخل بتن نفوذ می کند. اگر امکان کاهش ارتفاع رهاسازی وجود نداشته باشد، باید سرعت بتن ریزی را کاهش داد تا میزان هوای محبوس شده که به داخل بتن کشیده شده است کاهش یابد.
5 3 2b 2a 1b 1a Truck
411 395 394 393 399 398 (kg/m3) سیمان تیپ 1
73 69 70 70 70 70 Class f fly ash (kg/m3)
849 931 921 918 939 938 (kg/m3) سنگدانه ریز
751 761 750 748 761 760 سنگدانه درشت 12/5 میلی متر
200 172 162 162 166 165 (kg/m3) آب
391 391 391 391 489 489 VMA (ml/100kg)
587 1500 958 782 822 691 PCE HRWR (ml/100kg)
615 590 690 620 735 650 Slump flow (mm)
2.8 2.4 2.4 2.3 1.1 1.4 درصد هوا
%39 %35 %34 %34 %33 %34 Paste volume %
1.2 1.1 1.0 1.0 1.0 1.0 WV/PV ratio

جدول -1 تکنیک بتن ریزی دیوار مدل سازی شده و آزمایش پرداخت سطحی

15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 Wall
pump pump pump pump pump pump pump chute chute chute chute chute chute chute chute روش قرار گیری
Dropped Tremied Tremied Dropped Dropped Tremied Tremied NA NA NA NA NA NA NA NA Tremied کاهش یافته
NO YES NO YES NO YES NO YES NO YES NO YES NO YES NO ارتعاش
                              امتیاز ظاهری سطح (تا 5)
1 2 1 3 3 1 1 2 2 3 1 2 2 2 2 Top Left
0 1 0 3 0 1 0 2 2 2 2 2 2 1 2 Top Center
1 3 1 3 1 1 0 2 2 3 2 3 2 1 2 Top Right
2 1 1 1 3 1 2 2 1 3 1 3 2 1 2 Center Left
1 1 0 3 2 0 0 2 1 2 2 3 2 1 1 Center Center
1 2 1 3 2 2 0 2 2 3 2 2 1 2 2 Center Right
1 1 1 2 2 2 1 1 2 2 1 2 2 2 2 Bottom Left
1 1 0 2 1 1 0 1 1 2 1 2 2 1 1 Bottom Center
1 1 1 3 2 2 0 2 1 2 1 2 2 2 1 Bottom Right
                              امتیاز تجزیه و تحلیل
1.0 1.1 0.7 2.7 1.8 1.2 0.4 1.8 1.6 2.4 1.4 2.3 1.9 1.4 1.7 میانگین امتیاز
10 1 0 2 0 0 0 1 1 2 1 2 1 1 1 حداقل امتیاز
2 3 1 3 3 2 2 2 2 3 2 3 2 2 2 حداکثر امتیاز

جدول -1 تکنیک بتن ریزی دیوار مدل سازی شده و آزمایش پرداخت سطحی

تراک 4 تراک 3 تراک 2 تراک 1  
1.0 1.5 1.8 1.8 ارزیابی میانگین دیوار

جدول -2 ارزیابی میانگین پرداخت سطحی همه دیوارها در استفاده از تراک

  تراک 4   تراک 3  
15 13 12 10 11 9 Wall
پمپ پمپ پمپ پمپ پمپ پمپ Placement
Technique
رهاسازی با قیف و لوله رهاسازی با قیف و لوله رهاسازی با قیف و لوله Tremied/Dropped
NO NO YES YES NO NO Vibration
1.0 0.7 2.7 1.2 1.8 0.4 Average Rating

جدول -3 مقایسه پرداخت سطحی میان روش نرم و رها سازی

به هر حال، ویژگی های مخلوط باید طراحی شده و تعیین نسبت مخلوط با توجه به محدودیت های بتن ریزی مورد توجه قرار گیرد. راه حل دیگر جهت مهار تاثیر رهاسازی بتن، (برای به حداکثر رسانی زیبایی شناسی سطح) پمپ کردن بتن از قسمت انتهایی قالب می باشد. لازم به یادآوری است که هنگام پرداخت دیوارها استفاده از روش بتن ریزی از پایین به بالا (از انتهای قالب) است، قالب بندی باید در مقابل فشار اعمال شده، مقاومت کند، زیرا بتن در انتهای قالب ها تا اتمام بتن ریزی، پیوسته به صورت تازه بوده و از سیالیت بالایی برخوردار است. 

  • باید ازمینان کامل حاصل کرد که قالب ضد آب بوده و نیز مانع سرریز شدن و نشست دوغاب به درزها شد.
  • SCC هیچ راه حلی برای کیفیت ضعیف قالب ندارد. بنابراین باید از تمیز بودن سطح قالب بندی و شرایط خوب و ایده آل آن، بخصوص اگر پرداخت سطحی با کیفیت بالا مدنظر باشد، اطمینان حاصل کرد.
  • فشار قالب بندی، مرور و بررسی گردهمایی های مرتبط با SCC که در حال برگزاری هستند نشان 
    می دهد تلاش های مهمی توسط بسیاری از محققین در حوزه SCC و فشار قالب بندی انجام شده است. فعالیت های کنونی جهت ساخت مدل های پیش بینی شده و به روز شدن دستورالعمل ها و توصیه ها در جریان است. برخی از پیشرفت های جدید شامل موارد زیر می باشد:
  1. DIN
  2. RMC تحقیق و آموزش فونداسیون
  3. Khayat el al
  • فشار قالب بندی و لزوم نتیجه گیری در ساخت قالب مربوط به حوزه ایمنی بوده و از اهمیت خاصی برخوردار است. بنابراین جهت دستیابی به رهنمودهای ویژه جهت ساخت قالب بندی در استفاده از SCC، باید به دستورالعمل ها و کدهایی که در دسترس است مراجعه کرد.
  • ارتفاع رهاسازی، ACI 237 توصیه می کند که جهت دستیابی به یک پروژه موفقیعت آمیز ارتفاع رهاسازی باید 8/5 متر باشد. توصیه RILEM در پرداخت با SCC، ارتفاع رهاسازی 8 متر می باشد (با ارتفاع نرمال 1 تا 3 متر). زمانی کهپنل دیواری مورد نظر جهت پرداخت افقی باشد، به ویژه اگر پنل دارای ماهیت معماری باشد، باید ارتفاع رهاسازی کاهش یافته و به منظور اجتناب از تفکیک و اختلاف رنگ بر روی پنل، باید پرداخت تا حد امکان نزدیک به قالب انجام شود.
  • آیا ارتعاش همواره برای مخلوط SCC مناسب است؟
  • بررسی های کلی، نشان می دهد در صورت لزوم، SCC ویبره می شود. اما هدف این ویبراسیون در SCC تامین مقاومت نمی باشد و فقط با هدف زیبایی شناسی و ظرافت انجام می شود و این تا حدی در محدوده خاکستری قرار دارد، به ویژه زمانی که در SCC از جریان اسلامپ پایین تر استفاده می شود. برای مثال، نویسنده چند تولید کننده دابل- تی پیش تنیده را می شناسد که برای تولید خود از میزان جریان اسلامپ 500 تا 600 میلی متر استفاده می کنند. در طی مرحله بتن ریزی این اجزاء، SCC عبور جریان را امکان پذیر ساخته، در نتیجه ریشه ها و کف را بدون نیاز به متراکم سازی پر می کند. اما در انتهای پایانی هر بخش، یک ویبراتور میله ای جهت تامین مقاومت در انتهای کار و به مدت کوتاهی وارد می شود. آیا این یک مخلوط بررسی شده و حساب شده است؟ در مورد 99 درصد اجزاء، پاسخ مثبت است، اما در یک درصد منفی بوده و اینها محدوده هایی هستند که دارای تعاریف صریح و محکم و کاربردهای عملی بوده و گاهی اوقات مغایر یکدیگر هستند. این موضوع در حال حاضر توسط انجمن SCI 237 در حال آزمایش است (به منظور ارائه دستورالعمل هایی مبنی بر چگونگی عملکرد در این نوع از شرایط خاص. ممکن است شرایط دیگری نیز وجود داشته باشد، مانند سطوح شیب دار ملایم قالب بندی شده و یا گوشه تحتانی درگاه ها در دیوارهایی که بطور قائم پرداخت می شوند، اندکی ویبره و یا ضربه ملایم در این شرایط سودمند خواهد بود و در این موارد هدف از ویبره حذف هوای محبوس شده در سطح می باشد. قبلاً توضیح داده شد که صرفاً کاربرد ارتعاش موجب تضمین یک پرداخت سطحی خوب نمی باشد و در بعضی موارد پرداخت سطحی بدتر نیز خواهد شد. توصیه شده چنانچه ارتعاش مدنظر قرار گیرد باید مدل آزمایشی قبلاً آزمایش شود و تکنیک های ویبراسیون ارزیابی شود.
  • آیا SCC می تواند بدون تفکیک ویبره شود؟ بیشتر پاسخ ها این است: «بستگی دارد». به دو چیز بستگی دارد: نسبت های مخلوط (به ویژه برآیند ویسکوزیته مخلوط) و شدت ارتعاش. برای نمایش این رابطه، یک آزمایش ساده انجام شده است. شش مخلوط SCC به دو گروه سه تایی تقسیم شده اند که همه آنها صرفاً از سیمان پرتلند استفاده می کنند. گروه 1 دارای حجم خمیری به میزان 35 درصد و مقدار آب به میزان 240 کیلوگرم در هر مترمکعب می باشد، گروه 2 دارای حجم خمیری به میزان 30 درصد و مقدار آب 170 کیلوگرم در هر مترمکعب و هر سه مخلوط در هر دو گروه VMA دارای مقادیر صفر، 260 و 520 میلی لیتر در هر 100 کیلوگرم می باشند. در هر مخلوط میزان جریان اسلامپ و اسلامپ معمولی قبل از شروع ویبره اندازه گیری شده و پس از انجام ویبره نیز هر دو مجدداً اندازه گیری شده اند. جهت پر کردن مخروط اسلامپ، ارتعاش مورد استفاده قرار گرفت و همچنین فرو بردن یک ویبراتور مدادی به داخل مخروط به مدت 10 ثانیه. آزمایش سوم، به کار بردن ارتعاش به مدت 20 ثانیه بود. هنگامی که ارتعاش انجام می شد، ذرات سنگدانه ای در مخروط نشست می کردند و به صورت توده ای در مرکز جمع می شدند و هر چقدر تفکیک بیشتر می شد اسلامپ معمولی و جریان اسلامپ کمتر می شد. باید یادآور شد زمانی که میزان حجم آب کاهش می یابد و زمانی که VMA افزایش می یابد، سنگدانه های کمتری نشست می کنند که در ارزیابی اسلامپ به عنوان یک کاهش جزیی و اندک مورد اشاره قرار گرفته (بدین معنی که تعداد کمتری از ذرات سنگدانه های درشت انباشته می شوند). این داده ها بیانگر ارتباط میان نسبت بندی مخلوط و کاربرد ارتعاش می باشد. بعضی از ارتعاشات ممکن است در شرایط مناسب باشند، اما باید قبل از آن آزمون شود. به علاوه اگر در بین برخی این عقیده وجود داشته باشد که برای دست یابی به یک سطح پرداخت قابل قبول، ارتعاش لازم است، پس ارتفاع جرثقیل بتن باید به حداقل برسد، زیرا دوام ارتعاش، نیازمند این است که امکان فرار هوای محبوس شده در زمان نسبتاً کوتاهی فراهم شود. مخلوط با ویسکوزیته پایین تر در مقایسه با مخلوطی با ویسکوزیته بالاتر زودتر به ارتعاش پاسخ می دهد.
    در تمام موارد، چنانچه ارتعاش مدنظر قرار گیرد، به منظور اطمینان از به حداقل رسانی تفکیک، باید در زمان استفاده از ارتعاش، مخلوط SCC با ویسکوزیته کافی تامین شود که منجر به پرداخت سطحی مناسب می گردد و این مثال دیگر از دو الزام رقابتی است که باید تعادل در آن حفظ شود.

بتن ریزی

بتن ریزی اجزاء افقی

هنگام بتن ریزی SCC برسطوح افقی مانند دال روی کف، کارگزان بتن ریی باید به خاطر داشته باشند که بتن در مسیری جریان داشته باشد که دارای حداقل مقاومت می باشد. مثلاً کارگران هنگام استفاده از SCC مجاز به ساخت دال کف با ضخامت نرمال (ضخامتی که بطور نرمال در ساخت دال کف به کار می رود) نیستند. به منظور انجام بتن ریزی در تمامی محدوده دال با عمق مناسب، تجهیزات حمل و نقل بتن باید به نحوی سازماندهی شوند که حجم کافی جهت پر کردن محدوده دال، بارگیری و ارائه شود.
یک دال بزرگ می تواند به بخش های کوچک تر تقسیم بندی شود، زیرا در این محدوده ها میزان حجم مورد نیاز بتن و زمان و تجهیزات می توانند با هم تنظیم و هماهنگ شوند در این پروژه صدها متر دال در قسمت راست و پشت عکاس در حال بتن ریزی است، در پیش زمینه عکس تیغه ای وجود دارد که محدوده را به قسمت های کوچکتر تقسیم کرده است سپس این محدوده های کوچک، قالب بندی شده و طوری طراحی شده اند که بتن ریزی به صورت شطرنجی انجام شود به نحوی که بخش بتن ریزی شده قبلی، قالب بندی کناری قسمت بتن ریزی نشده باشد.
اگر بخش بتن ریزی شده و بزرگ باشد، ویژگی حفظ کارآیی مخلوط SCC از اهمیت ویژه ای برخوردار خواهد بود. چنانچه یک مخلوط با سرعت زیاد شروع به سفت شدن نماید، احتمالاً باید بتن را بر روی لایه قبلی مجدداً عبور دهیم سپس باید دو لایه بتن ویبره شوند تا کاملاً به داخل یکدیگر نفوذ کنند (چه در مورد دال، دیوار و یا اجزاء دیگر).
زمانی که SCC ریخته می شود، باید حداقل کمی مخلوط شود. این به معنی حذف ارتعاش (وقتی بطور مناسب نسبت بندی شده) در کارگاه بتن ریزی نمی باشد و نباید جای گیری بتن صرفاً وابسته به راه رفتن کارگزان بر روی آن و یا کشیدن شیلنگ و یا دیگر وسایل و تجهیزات بر روی آن باشد. شکل 12-13 نشان دهنده بتن ریزی دال با SCC به وسیله پمپ (به عنوان جایگزین روش های دیگر) می باشد.
یک کارگز در حال کشیدن شیلنگ پمپ بر روی بتن می باشد و چهار کارگر دیگر مشغول را رفتن بر روی بتن هستند. نتیجه این پروژه خوب است، اما تعداد زیادی از کارگران باید پیوسته در حال حرکت باشند، به علاوه میزان تعداد کارگران به منظور دستیابی به امتیازات کامل (براساس مزایای صرفه جویی در نیروی کار SCC) باید دقیقاً مشخص گردد.
در بسیاری از نواحی، مخلوط SCC ویژه ای جهت استفاده در دال ها مورد استفاده قرار می گیرند. در این شرایط، تولید کنندگان بتن و پیمانکاران باید دقیقاً مزایای مخلوطی را که قرار است ارسال شود بررسی کنند و پیمانکار موظف است تکنیک های بتن ریزی و پرداخت را به منظور دستیابی به امتیازات کامل این مزایا اصلاح کند. در چنین پروژه ای یک کارگر بطور جداگانه مسئول تراز کردن سطح فوقانی دال با استفاده از یک ابزار پیشرفته می باشد، این ابزار شبیه بخشی از یک لوله دیامتر کوچک دارای دسته می باشد.
براساس دانسته های نویسنده، این تکنیک بطور کلی برای دال های داخلی ساختمان که پوشش سطحی همچون کاشی کاری و کفپوش بر روی آن نصب می شوند، مورد استفاده قرار می گیرد.
مشابه بتن اسلامپ معمولی، مجریان بتن باید برخی از مخلوط های SCC را شناسایی کنند که براساس ویژگی های خاص، در کاربردهای ویژه و الزامات پرداخت مورد استفاده قرار می گیرد. به خصوص مخلوط هایی که دارای نسبت های WV/PV پایینی بوده و چسبندگی بالایی دارند و این مخلوط از طریق نسبت بندی مواد قابل ارائه می باشد. علاوه بر چسبندگی، زمان سفتی و گیرش نیز از طریق افزودنی های شیمیایی قابل کنترل است. بر همین اساس (زمان سفتی و گیرش) می توان محدوده زمانی معینی را جهت بتن ریزی و پرداخت توسط کارگران تعیین کرد.
مخلوط SCC معمولاً در کاربردهایی مانند اجزاء پیش تنیده یعنی جایی که پرداخت جارویی و شیب دار مدنظر باشد، مورد استفاده قرار می گیرد.
چنانچه یک جارو و یا شن کش خیلی سریع بر روی سطح کشیده شود، خطوط و شیارهای ایجاد شده روی سطح کافی نخواهد بود. زیرا بتن دوباره به طرف عقب جاری می شود و به شرایط تراز می رسد. زمان پرداخت پروژه که با سفت شدن مخلوط بتن مرتبط است در این مورد بسیار دارای اهمیت است. سفتی یا افزایش تنش تسلیم، کاهش جریان اسلامپ، (و نه لزوماً زمان گیرش) موجب می شود که بتن سطح را به صورت جارویی یا شیب دار حفظ کند. 
این کاربرد مجدداض نیازمند این است که مخلوط SCC و زمان فرآیند، به منظور دستیابی به یک تعادل مناسب و مطلوب در پروژه، با هم هماهنگ شوند. مشابه بتن معمولی، انتخاب صحیح نسبت بندی مخلوط و افزودنی های شیمیایی موجب ایجاد میزان قابل توجهی سفتی و گیرش در SCC می شود.

عمل آوری SCC

در بسیاری از موارد، ویزگی آب دهی SCC در مقایسه با اسلامپ بتن نسبتاً پایین است. در هر صورت ویژگی آب دهی، تابع مواد و نسبت های مخلوط می باشد و طیف گسترده ای از سطح آب دهی امکان پذیر است و به منظور جلوگیری از پوسته شدن سطح و ترک جمع شدگی خمیر، باید آب دهی در طی مرحله نسبت بندی و بخش آزمایشگاهی، مورد توجه قرار گیرد. استفاده از تجهیزات مه فشان یا دیگر روش های استانداردی که برای بتن معمولی مورد استفاده قرار می گیرد، برای آب دهی و عمل آوری بتن SCC به کار برده می شود. ACI 237 توصیه می کند که دستورالعمل های ارائه شده برای عمل آوری بتن معمولی (مانند آنچه در ACI 308 R یافت می شود) در مورد SCC نیز کاربرد دارد.

جهت اطلاعات بیشتر در زمینه تولید و فروش بتن و محصولات مرتبط و همچنین اطلاع از قیمت روز بتن می توانید با شرکت مهندسین مشاور مهرازان پایدار با نام نشان تجاری ثبت شده کلینیک بتن ایران با شماره 02145872 واحد مهندسی تماس حاصل نموده و یا جهت اطلاعات بیشتر در این زمینه به وب سایت رسمی شرکت WWW.CLINICBETON.IRمراجعه فرمایید.

جهت اطلاع از آخرین اخبار، در خبرنامه کلینیک بتن عضو شوید. عضویت در خبرنامه