حالا نوبت انتخاب روش و مواد مورد استفاده برای ترمیم است. پس از تکمیل سه مرحله‌ی قبلی، در این مرحله کار سریع‌تر جلو می‌رود. در آن سه مرحله مشخص شد که ترمیم بایستی در مقابل چه شرایطی مقاومت داشته باشد؛ بازه زمانی ترمیم و پایان آن نیز تعیین شد. این اطلاعات، به علاوه‌ی اطلاعات حجم و مساحت بتنی که باید مورد ترمیم قرار بگیرد، کمک می‌کند تا مواد مورد استفاده در ترمیم مشخص شود. همچنین در هنگام انتخاب مواد برای ترمیم بتن، مسائل مربوط به هم‌زیستی مواد بایستی مورد بررسی قرار گیرد (Vaysburd et al., 2014). باید از انتخاب مواد و روش‌هایی که باعث خسارت بیشتر یا شتاب بخشیدن به آسیب دیدن بتن می‌گردند خودداری نمود.

آیین‌نامه و راهنماهای مفید در این مورد:

راهنمای انتخاب مواد برای ترمیم سطح بتن: (ICRI 320.2R, 2009)

راهنمای انتخاب مواد برای ترمیم بتن: (ACI 543.3R, 2006)

آماده‌سازی بتن برای ترمیم، یکی از فاکتورهای مهم در دوام ترمیم است. این مرحله شامل حذف تمامی قسمت‌های آسیب دیده و فراهم کردن سطحی بدون آسیب دیدگی برای عمل کردن بی‌نقص مواد ترمیمی است. اگر این مرحله به درستی انجام نگیرد، هر چقدر هم که مراحل دیگر کامل و بی‌نقص باشند، ترمیم با شکست مواجه خواهد شد. ضروری است که پیش از استفاده از مواد ترمیمی، بتن آسیب دیده به صورت کامل برداشته شود.

این مرحله از ترمیم بسیار حیاتی است و نیاز است پیش از شروع، مراحل روی نمونه‌هایی آزمایش شوند و نتایج بررسی گردند تا اطمینان کافی از این که بتن به مقاومت و سطح کیفی مورد نظر دست می‌یابد، حاصل شود.

نخستین مرحله برای آماده‌سازی بتن برای ترمیم، بریدن قسمت مورد نظر با اره به عمق 1 اینچ یا بیشتر در صورت امکان، است

این عمل جداسازی به صورت تخریب با آب (هایدرو دیمولیشین) نیز می‌تواند صورت بگیرد. البته این نوع جداسازی باعث به جا ماندن لبه‌های تیز و خشن می‌شود. بنابراین برش با اره به صرفه‌تر است. برای قسمت‌های که از بتن که فولاد جاسازی شده درون آن دچار خوردگی شده، ضروری است که بتن تا قسمتی بیش از سطح خورده شده بریده شود؛ هم‌چنین باید مراقب بود که فولاد آسیب نبیند.

هدف از این که گفتیم لبه‌ها بتن بریده شده نباید تیز و خشن باشند، این است که در چنین حالتی مواد ترمیمی راحت‌تر تحکیم می‌یابند. تجربه نشان داده که در غیر این صورت، ترمیم به سرعت با شکست مواجه می‌شود. بتن آسیب دیده باید به صورت کامل از سازه جدا شود تا مواد ترمیمی به خوبی جایگزین شوند. اگر مواد ترمیمی روی بتن آسیب دیده ریخته شوند، به هیچ وجه موثر نخواهند بود.

در جداسازی به وسیله فشار آب (هایدر بلستینگ یا هایدرو دیمولیشین) بایستی فشاری در حدود 8 تا 40 هزار psi بر بتن وارد شود. (تصویر پایین). برتری این روش این است که قسمت‌های آسیب دیده را به صورت کامل جدا می‌کند تا تنها بتن با کیفیت و سالم به جا بماند. بعد از مرحله جداسازی بتن آسیب دیده، نوبت به آماده‌سازی فولاد تقویت شده در بتن می‌رسد. عموماً اگر بعد از جداسازی بتن آسیب دیده، بیش از یک سوم فولاد در معرض دید قرار بگیرد، بایستی بتن به صورت کامل از اطراف فولاد برداشته شود.