تاریخچه توسعه
توسعه فن اوری فولادهای پیش تنیده، با تحقیقات مربوط به تعیین پارامترها و روش های آزمایش آسیب پذیری نسبت به H-SCC همراه بوده است. در سازه های بتنی پیش تنیده اولیه اغلب از میله های فولادی نورد گرم با تنش تسلیم حدود N/mm2 600 و مقاومت کششی N/mm2 900 استفاده می شد. این کیفیت فولاد، 900/600 St چندان با 1030/835 St که امروزه مورد استفاده قرار می گیرد، تفاوت ندارد، بجز آنکه مقاومت تسلیم آن از طریق اعمال تنش تا N/mm2 835 افزایش یافته ست. این نوع فولاد پیش تنیدگی، مقاومت بالایی را نسبت ب تشکیل و رشد ترک های ناشی از هیدروژن تحت بارهای خورنده نشان می دهد.
با ما در وب سایت بتن ایران همراه باشید تا شما عزیزان را با نحوه آزمایش خوردگی بتن و فولاد بیشتر آشنا کنیم.
هنگامی که فولادهای پیش تنیدگی مقاومت بالا با سردکاری و آبکاری و کشش سرد با مقاومت کششی تا N/mm2 1800 عرضه شد، آسیب ناشی از ترک خوردگی برای اولین بار گزارش گردید. اولین مورد، گسیختگی های تاخیری بودند که ممکن بود ناشی از SCC باشند و د مدت چند روز پس از پیش تنیدگی اتفاق افتادند. این مورد و موارد دیگر بسیاری از آسیب در سازه های ساخته شده از سیمان حاوی آلومینا، منجر به انجام تحقیقات گردید که اطلاعات بیشتری را درباره مکانیزم SCC مربوط به هیدروژن فراهم نموده به طراحی و توسعه متالوژیکی فولاد پیش تنیدگی، کمک نمود.
جدیدترین مقالات ما را در این بخش دنبال نمایید
خرابی بتن پیش تنیده
تعیین خوردگی بتن و فولاد به روش آزمایش FIP
تعیین خوردگی فولاد در بتن به روش آزمایش DIBt
مواردی از آسیب، پیش از این تجربه نیز گزارش شده بودند، مانند فدراسیون بین المللی کنگره پیش تنیدگی در سال 1955. مهندسان سیم هایی را که بر اثر خوردگی بر روی قرقره گسیخته شده بودند، در سه پروژه مشاهده نمودند (مرجع 3 را ملاحظه نمایید). در نتیجه، فولاد با سردکاری و آبکاری دیگر به طور موثری در هلند پس از حدود سال 1952 استفاده نشد.
در آزمایشات اولیه، از محلول های آزمایشی معروفی استفاده می شد که برای فولادهای بدون آلیاژ مورد استفاده برای اهداف دیگر، تایید شده بودند. دلیل آنی امر نه تنها عدم اطلاع از چگونگی مکانیزم خوردگی تنشی ناشی از هیدروژن بود، بلکه ترکیب الکترولیت هایی که حین ساخت و ساز تشکیل می شوند نیز شناخته نشده بود. بنابراین، محلول های با غلظت بالای کلسیم و نیترات آمونیوم که برای آزمایش فولادهای بویلر از نظر تردی زیاد ایجاد شده بودند، مورد استفاده قرار گرفتند.
با افزایش دانش مربوط به مکانیزم تشکیل ترک در فولادهای پیش تنیدگی، و به ویژه تاثیر هیدروژن تولید شده توسط خوردگی، محلول های آزمایش با فعالیت هیدروژنی بالا رائه شدند مانند محلول آبی اشباع H2S که برای آزمایشات خطوط لوله نفت معروف می باشد، یا محلول های NH4SCN. طراحی نمونه ها، به نمونه های خمشی محدود گردید، زیرا تولید آنها ساده تر و اقتصادی تر از نمونه های کششی بود.
در آغاز سال 1974، یک فولاد پیش تنیدگی جدید، نوع St 1080/1320 (St 110/135) (صاف و آجدار)، برای میله های فولاد پیش تنیدگی در سازه های بتنی پیش تنیده عرضه شد. اما در اولین سال استفاده از آن برخی سازه هایی که در آنها از این فولاد استفاده شده بود، آسیب دیدند و تعداد گسیختگی ها به 60 مورد در یک دوره زمانی کوتاه افزایش یافت. این شرایط غیر منتظره بود، زیرا براساس نتایج آزمایشات مکانیزم گسیختگی و کششی میله شکاف دار تصور می شد که این فولاد دارای خواص شکست ترد بهتری نسبت به فولاد St 835/1030 (St 85/105) می باشد که قبلا استفاده می شد.
آزمایش خوردگی بتن و فولاد
این تجربه نشان داد که رفتار آشکار شده در آزمایشات شکست ترد در آزمایشگاه همیشه به مفهوم شرایط واقعی به گونه ای که برای کلیه کیفیت های فولاد پیش تنیدگی معتبر باشد، نخواهد بود. مشخص شد که تحت شرایط اجرا، St 110/135 الزاما نسبت به ترک خوردگی تاخیری، آسیب پذیرتر از St 85/105 نمی باشد. این دو کیفیت فولاد اساسا به جای آنکه در فرآیندهای تولید متفاوت باشند، در ترکیب شیمیایی و ریزساختار متفاوت هستند.
در نتیجه این گسیختگی ها، تصمیم بر آن شد که روش آزمایشی ایجاد گردد که امکان اظهار نظرهای قطعی درباره آسیب پذیری فولادهای پیش تنیدگی تحت شرایط اجرایی را فراهم نماید. DlBt (با عنوان قبلی IfBt) و EV یک برنامه تحقیقاتی اجرایی مشترک را آغاز نمودند که منجر به ایجاد روش آزمایشی شد که قادر به تشخیص کیفیت های فولاد پیش تنیدگی آسیب پذیر و غیر آسیب پذیر بود و در نتیجه قادر بود گزینه هایی را که می توانند با اطمینان تحت شرایط اجرایی استفاده شوند، مشخص نماید. جزئیات این روش آزمایش و توسعه آن، آزمایش FIP، در ادامه تشریح شده است.