آرماتورگذاری بتن

آرماتور گذاری بتن

بتن یک ماده ترد است که رفتار فشاری خوبی دارد، ولیکن بشکل نگران کننده ای در کشش ضعیف است. با آرماتورگذاری در بتن این نیروهای کششی جذب می شوند به گونه ای که علیرغم آنکه ظهور ترک در بتنهای با مقاومت بالا اجتناب ناپذیر است، سازه تضعیف نمی شود.برای سالیان متمادی، فولاد بشکل میلگرد یا مش (یا آرماتور آجدار) بعنوان آرماتور گذاری در دالهای بتنی بکار رفته اند که می توانند بار وارده را تحمل کنند. این بار می تواند بار ترافیک یا بار عرشه پل و یا آنکه بار یک سازه دیگر مانند یک دیوار باشد. در بسیاری از دالها، از مش فولادی یک روش ساده برای کنترل ترک استفاده می شود.

پیشرفتهای اخیر در تکنولوزی بتن امکان مسلح کردن بتن با استفاده از الیاف، خصوصاً الیافهای پلیمری مانند الیافهای فولادی ی شیشه ای را فراهم نموده است. الیاف مسلح عمدتاً برای کنترل ترک و نه افزایش مقاومت سازه ای در بتن بکار برده می شود.

مش فولادی

در مواردی که به دلایل سازه ای نیاز به کارگذاری آرماتور در دال است، براساس مشخصات فنی معمولاً باید از آرماتورها یا مش با مقاومت کششی بالا استفاده شود؛ و طراحی بوسیله مهندس واجد شرایط انجام گیرد. مشهای فولادی مطابق جدول بالا در اندازه های متفاوتی تولید می شوند.بصورت تیپ، مشها در کارخانه در اندازه 4800×2400 mm ساخته می شوند و بعداً در کارگاه به وسیله اره یا قیچی در اندازه مورد نیاز بریده می شوند. در جایی که این ورقهای مش باید روی هم همپوشانی شوند مقدار آن حداقل باید 350 mm در نظر گرفته شود و دو ورق باید بوسیله مفتول بهم دوخته شوند.

مشخصات مش فولادی رایج در امور روسازی نوع A142 (میلگرد 6 mm)، A193 (میلگرد 7 mm) و A252 (میلگرد 8 mm) می باشند. مش A142 اکثراً در دالهای با بار سبک به ضخامت 100 mm مانند کوچه ها و کف پارکینگها بکار برده می شود در حالی که A252 و A193 برای بارهای سنگین و دالهای به ضخامت 150-200 mm بکار می رود. برای کاربریهای سبک یک لایه مش و در بارهای سنگین دو لایه مش فوقانی و تحتانی اجرا می شود.در هر حال باید پوشش بتنی روی آرماتور فولادی معادل حداقل 50 mm در بالا و پایین و اطراف آن مطابق شکل در نظر گرفته شود. فاصله مش از کف به شکل منظم به کمک زیرسری که اکثراً یک قطعه بتنی پیش ساخته است یا تکیه گاه های پلاستیکی یا فولادی خاص که برای این منظور ساخته شده اند تامین می شود. این تکیه گاه ها بفاصله تقریبی 600 mm یا کمتر و بیشتر گذاشته می شوند و تعدادشان باید بحدی باشد که مش دچار خیز غیرقابل قبول نشود.

همچنان که قبلاً شرح داده شد، آرماتورهای فولادی با مقاومت کششی بالا معمولاً در دالهای روسازی بکار برده نمی شوند مگر آنکه شرایط خاصی پیش آید، در حالیکه کاربردشان در تیرهای زمینی یا سازه های قائم امری عادیست. علاوه بر این، میلگردهای فولادی در دال کف پارکینگها و دالهای منازل و نظایر آن بکار می روند.