پارامترهای مواد تاثیر گذار بر عملکرد بتن

پارامترهای مواد تاثیر گذار بر عملکرد بتن

خصوصیات یک لاتکس به طبیعت پلیمرها، مخصوصیا نسبت مونومر در چند پلیمرها به نوع و میزان روان کننده ها در لاتکس وابسته است. نسبت مونومر به همان اندازه ای بر مقاومت های ملات های اصلاح شده با لاتکس تاثیرگذار است که نسبت پلیمر به سیمان اثر گذار است. پایداری مکانیکی و شیمیایی، حباب شدگی و به هم پیوستگی آنها به هنگام خشک شدگی، همچی وابسته به نوع و میزان روکنشگرها و ضد کفی شونده ها و اندازه ذرات پلیمر پراکنده شده می باشد. نکته مهم این است که کاربرد ضد کفی شونده ها و روکنشگرها به عنوان تثبیت کننده امولسیون ساز، هیچگونه اثر زیان باری بر هیدراتاسیون سیمان و عملکرد بتن ایجاد نمی کند.

بتن-سخت-شده

بتن سخت شده

روکنشگرها ذرات پلیمر را قادر می سازند که به طور موثر بدون انعقاد در ملات و بتن پراکنده گردند. بنابراین، پایداری مکانیکی و شیمیایی لاتکس ها با افزایش در میزان روکنشگرهای منتخب به عنوان تثبیت کننده ها، ارتقاء می یابد. با این وجود، روکنشگرهای دیگری ممکن است به دلایل مقاومت لایه لاتکس کاهش یافته، هیدراتاسیون به تاخیر افتاده سیمان و هوای محبوس اضافی، تاثیر معکوسی بر مقاومت دارد. در نتیجه، لاتکس هایی که به عنوان اصلاح کننده های سیمان استفاده می شوند باید دارای یک مقدار روکنشگر بهینه بوده (از 5 تا 30 درصد وزن کل ذرات جامد) تا مقاومت کافی را فراهم نماید.

پر بازدیدترین مطالب ما را دنبال کنید!

معمولا ضد کفی شونده ای مناسب به لاتکس ها اضافه می گردند تا از ورود هوای اضافی ممانعت به عمل آورند. پیمانه های مصرفی افزایش یافته موجب کاهش موثر در میزان هوای موجود در افزایش همزمان در مقاومت فشاری می شود.
وزن مولکولی، دمای انتقال (T) و اندازه ذرات پلیمر پراکنده شده در لاتکس ها می تواند به مقاومت و نفوذپذیری یون کلرید از ملات و بتن اصلاح شده با لاتکس، تا حد مشخصی تاثیر بگذارد. لاتکس های SBR با اندازه ذرات کوچکتر در ابتدا نفوذپذیری یون کلرید پایین تری را فراهم می نمایند، اما اختلاف در نفوذپذیری میان اندازه های ذرات کوچکتر و بزرگتر در نهایت با افزوده شدن سن بتن غیرمحسوس می شود. کاهش اولیه در نفوذپذیری مشاهده شده با ذرات کوچکتر، به این واقعیت نسبت داده می شود که اندازه ذرات اولیه کوچکتر سریعتر از اندازه های ذرات بزرگتر به هم پیوند می خورند و لایه تشکیل می دهند.

لاتکس های پلیمر به کاربرده شده به عنوان مواد افزودنی در ملات و بتن باید:
  • دارای پایداری نسبتب ه کاتیون هایی همچون کلسیم (Ca++) و آلومینیوم (Al+++) باشند.
  • نسبت به برش زیاد مواجه شده در اختلاط پمپ های انتقال پایدار باشد.
  • در طی اختلاط هنگامی که یک عامل ضد فوم شدگی مناسب در امولسیون یا پودر فروپاسنده استفاده می شود، دارای قابلیت محبوس کنندگی هوای اندک باشد.

جدول 6-11 تاثیر دمای انتقال Tg بر خصوصیات ملات اصلاح شده با لاتکس اکریلیک

G F خصوصیات ملات
55-
108
2.15
 
4.95
 
17.80
29.85
2800
1680
890
670
12+
112
2.19
 
6.90
 
31.90
46.00
3830
2510
1630
1060
T by DSC (°C)
درصد جریان، 230
تراکم مرطوب
مقاومت خمشی C78(CoV=705%)(MPa)
مقاومت فشاری C109(CoV=5%)(MPa)
7 روزه
28 روزه
نفوذپذیریCl 202 (CoV=10) ©
9 روزه
15 روزه
28 روزه
61 روزه

جدول 6-12 تاثیر اندازه ذره بر خصوصیات بتن اصلاح شده با SBR

B A خصوصیت بتن
190
152
5.8
 
2100
1420
800
90
102
5.2
 
1150
960
810
با اندازه ذرات میانگین SBR (mm)
اسلامپ C143 (mm)
میزان هوا C230 (%)
نفوذپذیری C 1202
14 روزه
28 روزه
56 روزه
  • تاثیر زیان باری بر هیدراتاسیون سیمان نداشته باشد.
  • در محدوده وسیعی از دماها طی حمل و نقل و ذخیره شدن، به خصوص تحت شرایط آب سرد و داغ دارای پایداری حرارتی مناسب باشد، به نحوی که انعقاد امولسیون اتفاق نیفتد.
جهت اطلاع از آخرین اخبار، در خبرنامه کلینیک بتن عضو شوید. عضویت در خبرنامه