آزمایش های نفوذپذیری بتن در شرایط های متفاوت

فیگ در 1973 توسعه تستی برای نفوذپذیری آب و هوا را تشریح نمود، که شامل حفره مته شده ای درون سطح بتن بود و به نام تست برپایی ساختمانی شناخته می شود. نسخه های متفاوتی از این روش متعاقبا در کشورهای مختلف توسعه یافتند اما پذیرفته شده ترین روش توسط کاردر و همکارانش برمبنای تجربه زیاد در استفاده از این روش پیشنهاد شده است. این روش معمولا به عنوان روش اصلاحی فیگ شناخته شده و در زیر شرح داده شده است. کارهای اولیه برمبنای مق و قطر سوراخ کوچکتر (به ترتیب 30 و 5/5 میلی متر) بوده و مقایسه نتایج از ارزیابی های مختلف باید به دلیل استاندارد نبودن اندازه ها با دقت انجام شود.

تجهیزات و مراحل

یک سوراخ با قطر 10 میلی متری و عمق 40 میلی متری نرمال بر سطح بتن با مته بنایی مته زنی می شود. بعد از پاک سازی، یک صفحه گرد از ورقه فوم پلی استر 3 میلی متری به اندازه ی 20 میلی متر درون حفره وارد شده و یک لاستیک یا رزین سیلیکون مایع کاتالیزه شده اضافه می شود. این شرایط را برای ایجاد بست ثابت روی حفره کوچک در بتن را سخت تر می کند و یک بست ضد مایع و گاز با سرسوزن (سوزن سرنگ) در میان این قطعه اتصالی به دست می آید.
اندازه گیری های نفوذپذیری هوا با کمک پمپ خلا دستی و فشارسنج دیجیتال متصل به شیر سه طرفه و لوله پلاستیکی به سرسوزن مطابق شکل 7-30 انجام می شود.

شکل 7-30 آزمایش نفوذپذیری هوای پتروگرافی (اصلاح شده)

فشار به KPa 55 کاهش داده شد و سپس پمپ ایزوله می شود درحالی که بتن و فشارسنج به یکدیگر متصل شده اند. زمان به ثانیه لازم برای نفوذ هوا از بتن برای افزایش فشار حفره به KPa 50- مورد توجه قرار گرفته و به عنوان مقیاس نفوذپذیری هوا در بتن در نظر گرفته می شود.
نفوذپذیری آب در هد آبی معادل 100 میلی متری با کانال های خیلی ریز عبور کرده از میان سرسوزن برای لمس نمودن ته حفره اندازه گیری می شود. یک اتصال دهنده دو طرفه برای اتصال این مجموعه به لوله موئین افقی که در ارتفاع 100 میلی متر بالاتر از ته حفره قرار گرفته و یک سرنگ استفاده می شود. آب با سرنگ برای جابجایی کل هوا تزریق شده و بعد از یک دقیقه سرنگ با منحنی سطح آب (خط کاو در سطح آب) در لوله موئین در وضعیت مناسب ایزوله می شود. زمان به ثانیه برای منحنی سطح آب برای حرکت 50 میلی متری به عنوان مقیاس سنجش نفوذپذیری آب بتن در نظر گرفته می شود.
یک سیستم خودکار، به نام "Porosecope" از سری سیلیکونی قالبی شکل (شکل 7-31) برای جلوگیری از تاخیر در پروسه به دلیل زمان مورد نیاز ستحکام مواد ایزولاسیون، به کار گرفته شده و می تواند برای هر دو تست نفوذپذیری آب و هوای پتروگرافی مورد استفاده قرار بگیرد. نتایج بدست آمده مشابه نتایج به دست آمده با استفاده از کنترل دستی و مواد مهر و موم شده سیلیکونی مایع می باشد. استفاده از سری پیش ساخته، قادر می سازد تست ها روی سطح زیرین دال نیز انجام شوند، که با استفاده از وسیله ایزولاسیون مایع ممکن نبود.

شکل 7-31 تجهیزات آزمایشی اتوماتیک پتروگرافی Porosecope-Plus

قابلیت اطمینان، محدودیت ها و کاربردها

با استفاده از این روش، ارتباط بین فشار هوا و زمان و حرکت منحنی سطح آب در لوله و زمان، رابطه ای تقریبا خطی برای هر دوی آنها نشان داده است. معیار آزمایش عمق حفره، ضخامت سری، فشار و زمان آزمایش بررسی شده اند. نتایج روی بتن آزمایشگاهی نشان دادند که نفوذپذیری آب و نیز هوای اندازه گیری شده به این روش هبستگی خوبی با نسبت آب به سیمان، مقاومت و سرعت پالس اولتراسونیک دارند. مشخصات سنگدانه تاثیری عظیم روی نتایج دارد که کاربرد بالقوه برای آزمایش مقایسه ای را وحدود می کند، اما تغییرات و اختلافات مته زنی و بستن حفره آزمایش کمتر مهم هستند. آنچنان که در روش جذب سطحی اولیه، وضعیت رطوبتی بتن به میزان قابل توجهی بر نتایج تاثیر خواهد گذاشت. این به طور جد استفاده در محل را محدود می سازد، اما طبقه بندی کلی برای بتن خشک در جدول 7-4 آمده است. به خاطر تنوع در ابعاد حفره استفاده شده توسط محقق های مختلف استفاده از مقادیر باید با دقت و هوشیاری انجام شوند. همچنین پیشنهاد شد که استفاده از حفره حتی بزرگتر تکرارپذیری را افزایش خواهد داد.
استفاده اصلی از این روش، که شامل تکنیک های ارزان و ساده است، جایگزینی برای روش جذب سطحی ابتدایی برای کنترل کیفی در ارتباط با دوام می باشد. معمولا روی 50 میلی متر بیرونی بتن که در رابطه با دوام حائز اهمیت تر است، چرا که از خوردگی فولاد تقویتی محافظت می کند. این روش این منطقه را آزمایش می کند و دارای این مزیت است که تحت تاثیر اثرات سطحی خیلی موضعی نظیر کربناسیون میلی متری در سطح بیرونی بتن قرار نمی گیرد. تست نفوذپذیری آب عمل کننده در فشار بالا (تقریبا 17 بار) در عمق حدودا 75 میلی متر نیز در سال 1992 انجام شده است اما گزارش های متعاقب آن محدود هستند.

روش های ترکیبی پتروگرافی و جذب آب سطحی 

دهیر و همکارانش پیشنهاد کردند که کاستی های روش های نفوذ پذیری آب پتروگرافی و جذب آب سطحی را می توان با ترکیب این دو به شکل تست جذب کاورکریت غلبه کرد. روند این است که تست روی هسته های 100 میلی متری از ساختمان انجام گیرد که با اون برای غلبه بر اثرات رطوبت خشک شده اند. حفره ی قطر 13 میلی متری، با عمق 50 میلی متر با مته ایجاد شده و تجهیزات جذب آب سطحی با سر 200 میلی متری آب استفاده شد اما با کلاهک یا سرپوشی با قطر داخلی 13 میلی متر و لوله ورودی داخل حفره درزگیری شده قرار گرفته است. ضریب تغییرات حدود 8 درصد با این روش به دست آمد، که به طور معنی دار بهتر از روش آب پتروگرافی می باشد.

آزمایش نفوذ پذیری گاز جرمن

این روش دانمارکی توسط هانسن و همکارانش برای استفاده در محل ارائه شد. حفره 18 میلی متری در زاویه کم عمق زیر سطح بتن مته زنی می شود. افزایش فشار در این حفره با سنسور قرار گرفته در حفره نظارت می شد در حالی که دی اکسید کربن فشرده بر سطح ایجاد شده توسط ابزار تست که با درزگیر بسته و بر قطعه نصب شده اعمال می شود. عمق ممکن است بالای 25 میلی متر با فشار تا 3 بار باشد. تجهیزات در بازار در دسترس می باشند اگر چه تجربه بدست آمده نسبتا محدود می باشد.

سیستم نفوذ پذیری Autoclam

فشار هیدرواستاتیک استفاده شده در جذب آب سطحی پایین بوده و شرایطی نظیر در معرض قرار گرفتن شدید یا آزمایش پوشش سطحی حالاتی است که تست در محل با فشار بالاتر مورد نیاز است. اوتوکلام یک نوع سیستم موجود در بازار است که در دانشگاه کوئینز بلفاست از سیستم دستی بنام CLAM که در اصول مشابه با ISAT می باشد، توسعه یافته اما از فشار هیدرواستاتیک 5/1 بار برای اندازه گیری نفوذپذیری آب در محل استفاده می کند (شکل 7-32).

شکل 7-32 دستگاه نفوذپذیری آب و هوای AUTOCLAM

تجهیزات ممکن است همچنین برای اندازه گیری فشار پایین، جذب موئین آب با 01/0 بار، استفاده شوند. به علاوه اندازه گیری نفوذپذیری هوا، به وسیله ی تنزل فشار هوای 5/0 بار اعمال شده در سطح بتن می تواند اندازه گیری شود. همه سه تست با اتصال اوتوکلام به یک حلقه فلزی 50 میلی متری که به سطح بتن چسبانده شده است انجام می شوند. تست فشار پایین جذب موئین آب می تواند در همان مکان به مانند تست نفوذپذیری هوا انجام گیرد، اما توصیه شده است که تست نفوذپذیری آب فشار بالا در مکان آزمایشی متفاوتی انجام می شود.
وقتی که آزمایش آغاز می شود، کنترل تست و نظارت بر نتایج کاملا خودکار است. هر تست حدودا 15 دقیقه زمان برده و همه تست ها حساس به وضعیت رطوبتی بتن در محل هستند. در مکعب های آزمایشگاهی، تاثیر رطوبت داخلی در بتن را م یتوان با خشک کردن در اون تا رسیدن به وزن ثابت از بین برد. برای بتن در محل، روش خشک کردن سطحی برای مدت 20 دقیقه با استفاده از هیتر پروپان و خنک کردن به مدت 1 ساعت، برای به دست آوردن نتایج معقول و تحت تاثیر قرار نگرفته توسط وضعیت رطوبت اصلی بتن استفاده شد. تست های اوتوکلام همبستگی خوبی با تست های نفوذپذیری و جذب موئین دیگر داشتند و می توانند برای رتبه بندی بتن های مختلف به دوام ضعیف، متوسط و بالا استفاده شوند. تصور بر این است که تست نفوذپذیری فشار بالا برای آزمایش بتن قرار گرفته تا 40 میلی متر زیر سطح بوده و نتایج دارای قابلیت برای استفاده در ارزیابی نفوذپذیری طبیعی آب در بتن بودند.

روش های هوا و آب غیر مداخلانه دیگر

سیستم نفوذ آب تجاری دیگری به نام GWT که دارای اصولی مشابه با  CLAM می باشد اما می تواند در فشار تا 6 بار به کمک پیستون دارای پیچ و ابزار میکرومتر برای حفظ فشار مورد نیاز عمل کند. گومز و همکارانش اخیرا گزارشی از نتایج مطالعه دقیق و دنباله داری از کاربرد این روش برای انواع بتن ها، مقاومت ها و سن های آنها ارائه دادند. فشار استانداردسازی شده 4/0 بار استفاده شد و طبقه بندی های نفوذپذیری بتن بر این مبنا ارئه شده اند.
همچنین در این دسته یک روش خلاء مطرح شده توسط تورنت سوئیسی وجود دارد. این روش دارای سلول دو مجرایی محکم شده به سطح توسط حلقه های لاستیکی با مجرای اندازه گیری داخلی محاط با یک حلقه محافظ بیرونی برای بدست آوردن جریان هوای یک جهته از بتن به درون سلول با قطر داخلی 50 میلی متری می باشد. خلا توسط یک پمپ ایجاد شد و میزان افزایش فشار که ناشی از هوای بیرون آمده از بتن است برای محاسبه ضریب نفوذپذیری هوا اندازه گیری می شود و طبقه بندی برای کیفیت منطقه سطحی بتن پیشنهاد می شود. این تکنیک موضوع بررسی های متعددی بوده و توسط استاندارد سوئیس پوشش داده شده است و در بازار موجود است. تست مشابه دیگر در آزمایشگاه در آمریکا توسط گات و زیا توسعه یافته است که در آن جریان هوا، وقتی که خلا ایجاد شده است، از طریق سطح بتن از سلول بیرونی به سلول داخلی جریان می یابد. این یک دستگاه کم هزینه بوده و این طور ادعا شده است که زمان آزمایش 10 دقیقه ای برای آن کافی است.

آزمایش های جریان

آزمایش های نفوذپذیری فشار بالا برای سال های متمادی در آزمایشگاه استفاده شده و متشکل از اندازه گیری جریان ثابت و یکنواخت آب از میان نمونه بتنی با هدآبی خاص می باشد. تجهیزات معمولا ساده بوده و آرایش شبیه شکل 7-33 ممکن است مناسب باشد. نمونه در نفوذسنج طوری محکم شده که هوا یا آب تحت فشار می تواند به یک وجه اعمال شده و میزان سیالی که نفوذ کرده و از سوی دیگر پدیدار می گردد اندازه گیری شود. از چکه کردن یا تراوش باید جلوگیری شود و یک هد آبی ثابت باید در زمان اندازه گیری مایع سیال عبوری از نمونه حفظ شود. زمانی که آب استفاده می شود باید برای جلوگیری از تبخیر از مخزن تمهیداتی صورت بگیرد.

شکل 7-33 تجهیزات معمول برای نفوذپذیری

دقت ویژه ای باید در روش درزگیری نمونه صورت پذیرد. درحالی که این ممکن است برای نمونه های قالب آزمایشگاهی تا حدی ساده باشد، اگر بتن از مکانی در محل، به وسیله مغزه گیری به دست بیاید، سطح آن غیر منظم خواهد بود. پیشنهاد شده که نمونه از این نوعمی تواند به یک حلقه اپوکسی قالب ریزی شود که دارای سطح بیرونی دقیقی بوده و بنابراین می تواند به کمک چسب های نئوپرنی در جای خود به حلقه برنجی سوار شده در دیگ نفوذسنج ثابت شود.
جریانی به شکل 7-34 مشاهده خواهد شد و تست معمولاً با رسیدن به حالت جریان یکنواخت ادامه می یابد. نتایج بدست آمده از نمونه ها با ابعاد و هد آبی مشابه، ممکن است به صورت مقایسه ای برای سنجش و ارزیابی مشخصات قسمت داخلی بدنه بتن استفاده شوند و این رویکرد احتمالا کاربردهایی در زمینه سازه های آبی (مخازن و...) داشته باشد.

شکل 7-34 نتایج جریان معمول

آزمایش جذب BS

آیین نامه بتن انگلیس قسمت 122، تست جذب استانداردی را شرح می دهد که باید بر نمونه های مغزه با قطر 75 میلی متری (mm3±) انجام شود. این تست به عنوان چک کنترل کیفی دوام بوده و طول عمر تست تعیین شده بین 28 الی 32 روز است. دستگاه ساده بوده و تنها حاوی یک ترازو، یک لوله محفوظ از هوا، یک ظرف آب و یک اون بوده و همچنین اجرایش ساده و آسان می باشد.
روش شامل خشک کردن نمونه مغزه ی اندازه گیری شده می شود، که اگر ضخامت عضو بزرگ تر از 150 میلی متر باشد بایستی طولش 75 میلی متر باشد، در یک اون در 5±105 درجه سانتی گراد برای 2±72 ساعت باشد. نمونه برای مدت 5/0±24 ساعت در یک لوله محفوظ از هوا هنک شده و وزن شده و به صورت افقی در مخزن آب در 1±20 درجه سانتی گراد با کاور آب mm 5±25 در سطح فوقانی غوطه ور می شود. برای مدت 5/0±30 دقیقه غوطه ور مانده، تکانده شده و سریعا با پارچه برای حذف آب سطحی آزاد قبل از وزن کردن مجدد خشک می شود. 
میزان جذب به شکل افزایش وزن به عنوان درصدی از وزن نمونه خشک محاسبه شده و فاکتور تصحیح طول اگر ضروری باشد استفاده می شود. برخی از مقادیر معمول این فاکتور که جذب معادل 75 میلی متر طول مغزه را ایجاد می کند در جدول 7-5 ارائه شده است.
طرف مخالف در معرض جو قرار دارد در حالی که سطح منحنی استوانه با پوششی در برابر نفوذپذیری آب محافظت شده است. جذب موئین از شیب نمودار ترسیمی از وزن نمونه در برابر مجذور زمان حاصل می شود. تخلخل موثر نیز م یتواند با اشباع شدن نمونه به دست بیاید و تلاش هایی نیز برای همگرایی جذب موئین با مقادیر نفوذپذیری صورت گرفته است. اگر چه نتایج گزارش شده اولیه برای نمونه های آزمایشگاهی بودند، برش های مغزه می توانند بعد از سازگارسازی و ایجاد شرایط مناسب استفاده شوند. نتایج به نزدیک ترین مقدار 1/0 درصد بیان می شوند و توصیه می شود که حداقل سه نمونه تست شده و نتایج میانگین گیری شوند. نتایج در شرایط کلی در جدول 7-4 طبقه بندی شده اند.
قابلیت اطمینان روش ممکن است تحت تاثیر نوع مغزه گیری قرار بگیرد و اندازه گیری ها مربوط به سطح بتن نمایان نباشد. همچنین لویت پیشنهاد کرد که هوای محبوس شده در مرکز نمونه، بر قرائت بعد غوطه وری بیشتر از 10 دقیقه تاثیر می گذارد اما این روش به کیفیت بتن کمتر حساس است و دقت آن هم کمتر است. خشک کردن سطحی پیش از وزن کشی بیشتر احتمال دارد که نتیجه را تحت تاثیر قرار دهد. اگر نتایج با حد تعیین شده مقایسه شوند، یا با دیگر مقادیر، طول عمر در تست خیلی مهم خواهد بود. مقدار مشخص بالاتری در سن های زیر 28 روزه انتظار می رود، مقادیر پایین تر در سن های بیشتر به علت تعداد فاکتورهایی شامل میزان هیدراسیون سیمان می باشند. در نتیجه این یک مشخصه از اختلاط به خصوص مورد استفاده بوده و کاربرد کلی روش را جز برای تست کنترل کیفی محدود می سازد.

جدول 7-5 ضریب های اصلاح جذب آب

آزمایش جذب سطحی یا Sorptivity

مکانیسم های نفوذ آب درون بتن غیراشباع را می توان با ثبات ماده بحرانی که به عنوان جذب موئینه شناخته شده بیان نمود. انواعی از روش ها توسط محققان مختلف استفاده شده است. توسعه این روش، توسط دیاس بررسی شده است، کسی که به خصوص روی پیامد مهم روش های پیش شرط خشک کردن مختلف تاکید داشته و نتیجه گرفت که اندازه نمونه و پوشش (روکش آن) تاثیر نسبتا کمی دارد. تست برمبنای اندازه گیری تغییر وزن نمونه استوانه ای می باشد زمانی که آب از طریق یکی از طرف های مسطح جذب می شود.

آزمایش افزایش کاپیلاری یا موئینگی

یک آزمایش تخلخل برای ارزیابی کیفیت بتن سیمانی با آلومینیوم بالا توسط موسسه مهندسین ساختمانی تشریح شده است. یک قطعه بتن با حداقل 50 میلی متر طول در یک طرف مسطح دیده شده و با این سطح روی بلوک نمدگوش یا ورق بلاتینگ با ضخامت 10 میلی متر قرار گرفته است. این در یک ظرف حاوی آب به زیر سطح فوقانی نمدپوش قرار گرفته و ظرف پوشش داده شده با ظرف دهانه باز برای جلوگیری از تبخیر استفاده می شود.
افزایش موئینگی با مشاهده بصری تغییر رنگ اندازه گیری شده و قرائت بالای 8 ساعت و حداقل 24 ساعت پیشنهاد می شود. بالا رفتن آب در این زمان ها می تواند مربوط به درصد تغییر و تبدیل بتن باشد و با مقادیر 15 الی 20 میلی متر در 24 ساعت برای بتن بدون پوشش گزارش شده است. این بتن با کیفیت خوب و کاملا فشرده را نشان می دهد. 25 الی 35 میلی متر را می توان برای بتن مشابه انتظار داشت اگر به صورت نامناسب پوشش داده شده باشد. مقدار بالاتر ممکن است رو به زوال و بدتر شدن جدی را نشان دهد. در حالی که این روش در ارتباط با یک کاربرد خاص و ویژه شرح داده شده است، ممکن است دارای کاربردهای ارزنده تری با ماهیت مقایسه ای در آزمایشگاه و در خارج از آزمایشگاه (در محل) باشد. آزمایش مشابه مطمئنا برای سنجش حضور دافع آب در گچ ها و رندرهای سیمانی استفاده می شود.

آزمایش ها برای واکنش توده – قلیا

واکنش ها بین مصالح و سیالات با روزنه خمیر قلیایی در برخی از قسمت های جهان متداول بوده و موضوع پژوهش گسترده ای در سرتاسر جهان محسوب می شوند. انواع گسترده ای از چنین واکنش هایی وجود دارد که به طور کلی باعث ایجاد انبساط داخلی در حضور رطوبت به علت تشکیل ژل هیدروسکوپی مصالح به خمیر و درون ذرات مصالح می شوند. در انگلیس، متداول ترین شکل تجربه شده، واکنش سیلیس با قلیا می باشد.
آزمایش های در محل مربوط به تشخیص و سنجش آسیب موجود و آینده به خوبی توسعه پیدا نکرده اند در آزمون های در محل مربوط به تشخیص، و ارزیابی آسیب های آینده و موجود به خوبی توسعه پیدا نکرده اند اگر چه که سرعت پالس های اولتراسونیک و تکنیک های اکو – پالس ممکن است پتانسیلی را پیشنهاد نماید. ارزیابی سازه های موجود ابتدا برمبنای مغزه هایی است که ممکن است موضوعی برای آزمون های توسعه ای باشد که عبارتند از، آزمون های غوطه در قلیایی، محتوای سیمان و آنالیز سنگ نگاری. شناسایی چشمی ویژگی های شکاف همچون اطلاع از محتوای رطوبتی همچنین کمک های مهمی برای شناسایی باشد، که با جزئیات توسط یک گزارش انجمن سیمان بریتانیا مورد توجه قرار گرفته است.
آزمون های انبساطی اساسا شامل اندازه گیری های فشاری برای مغزه هایی با حداقل محدوده های اندازه ای 4 بخشی است که در امتداد طول آن قرار دارد. واکنش ممکن است برای اهداف شناسایی در محیط با RH 100%، 38 درجه سانتی گراد تسریع گردد، اگر چه که یک تعداد از متغیر ها برای به دست آوردن شاخصی از کارایی احتمالی در آینده ممکن باشد، خصوصا استفاده از یک آزمون در 20 درجه سانتی گراد. آسیب سختی و دیگر آزمون ها بر مغزه ها نیز در مقالات دیگر وب سایت کلینیک بتن ایران توصیف شده اند و تکنیک انجام واکنش های ژل قلیایی با فلورسنت فرابنفش برای شناسایی چشمی که در مقالات دیگر وب سایت  توصیف شده است.

آزمون هایی برای مقاومت انجاد و گرم شدن

این معمولا شکل آنالیز سنگ نگاری را از یک سطح صیقل خورده از یک نمونه جدا شده از یک سازه برای تعیین محتوای هوایی را به خود می گیرد. استاندارد آمریکا این نوع از آزمون را پوشش می دهد که بیشتر در بخش 9-12 و در دمای آزمایشگاه و گردش نمونه ها به چشم می خورد که ممکن است مورد استفاده نیز قرار گیرد.

آزمون مقاومت نسبت به سایش

مقاومت سایشی احتمالا از اهمیت بحرانی برای زمین های صنعتی برخوردار است که در چنین کارخانه و انبارهایی تعمیرات زیاد و یا جایگزینی پرهزینه که اغلب ممکن است از آن ناشی گردد، تحمیل می شود. ساختار منفذی ناحیه سطحی به عنوان فاکتور تعیین کننده اصلی توسط صادق زاده و همکاران تعیین شده است که با استفاده از یک دستگاه فرسایش سریع انجام شده است. این دستگاه شامل صفحه فولاد در حال گردش است که حامل سه چرخ فولادی سخت شده است که یک شیار با 20 میلی متر پهنا و قطر داخلی 205 میلی متری در سطح بتن را پوشش می دهد. مقاومت سایشی با اندازه گیری عمق این شیار بعد از یک دوره آزمایش استاندارد 15 دقیقه ای ارزیابی شده ست. این منجر به ایجاد آسیب هایی می شود بنابراین تلاش هایی برای ارتباط نتایج با دیگر تکنیک های غیر آسیب دهنده انجام شده است. مطالعات میدانی با استفاده از این ابزارها و آزمایش های چکش خواری توسط کتل و صادق زاده گزارش شده است. این دامنه ای از موقعیت های عملی و تکنیک های پوشش سطحی را مد نظر قرار می دهد، و نتیجه گیری شده است که رابطه ای بین تعداد برگشتی و مقاومت سایش از آنچه که پیش از این توسط چاپلین پشنهاد شده است پیچیده تر است. نتایج تجهیزات فرسایش تسریع شده به خوبی با تخریب های مشاهده شده همبستگی دارد، و طبقه بندی در جدول 7-6 برای دال های متوسط در محیط های صنعتی پیشنهاد شده است

جدول 7-6 طبقه بندی دال های بتنی در محیط صنعتی معتدل

این نوع تجهیزات در آیین نامه بتن انگلیس استانداردسازی شده اند در حالی که حدود طبقه بندی بریا انواع مختلف سطوح با عرشه بتنی در آیین نامه بتن انگلیس در بخش 2 آمده است. تفاوت نسبتا کمی در مشخصات تجهیزات منجر به تاثیر چشم گیری روی نتایج به دست آمده می شود. طبقه بندی های ساده در جدول 7-6 اخیرا برای دامنه وسیعی از شرایط تعمیم یافته است. کتل و صادق زاده نیز نشان دادند که آزمایش جذب آب سطحی خیلی حساس به فاکتورهای موثر بر مقاومت سائیدگی بوده و ممکن است رویکرد غیرمخرب غیر مستقیمی را فراهم آورد. واسو و کتل همین اواخر برمبنای مطالعات آزمایشگاهی پیشنهاد کردند که تست های اثر با استفاده از تستر نوار بی آرای ممکن است شاخص های قابل اعتمادتری برای مقاومت در برابر سائیدگی باشد. آنها همچنین با اشاره ویژه به دال های مسلح نشان دادند که تست سختی خراش حساس به هر دو طرح اختلاط و وجود فیبر می باشد و مناسب برای ارزیابی مقاومت در برابر سائیدگی است. معیار عملکرد مشروط برای همه این تکنیک ها فراهم شده است. آزمایش دیگر مقاومت سایشی با چرخ های با چرخ گردان در سوئد برای استفاده روی نمونه های بخصوص از مواد پیش تهیه شده توسعه یافته است و توسط الکساندرسون اشاره شده است.

آزمایش های نفوذپذیری بتن     

شما می توانید برای کسب اطلاعات بیشتر از دیگر مقالات ما بازدید نمایید:

• آزمون های جذب و نفوذپذیری در بتن
• عمل آوری بتن مطابق با دما
• سیستم های راداری آزمایش بر روی بتن